TITULUS
XVII.
De sacris
processionibus.
Can.
1290. § 1. Nomine sacrarum processionum significantur sollemnes
supplicationes quae a populo fideli, duce clero, fiunt eundo ordinatim de loco
sacro ad locum sacrum, ad excitandam fidelium pietatem, ad commemoranda Dei
beneficia eique gratias agendas, ad divinum auxilium implorandum.
§ 2.
Ordinariae sunt quae statis diebus per annum fiunt ad normam librorum
liturgicorum vel consuetudinum ecclesiarum; extraordinariae, quae aliis
publicis de causis in alios dies indicuntur.
Can.
1291. § 1. Nisi aliter ferat immemorabilis consuetudo, vel locorum
circumstantiae, prudenti Episcopi iudicio, aliud exigant, die festo Corporis
Christi unica tantum sollemnisque per publicas vias processio in uno eodemque
loco fieri debet ab ecclesia digniore, eique clerici omnes religiosaeque
virorum familiae, etiam exemptae, et laicorum confraternitates interesse
debent, regularibus exceptis qui in strictiore clausura perpetuo vivant, aut a
civitate ultra tria millia passuum distent.
§ 2.
Ceterae paroeciae et ecclesiae etiam regulares possunt, intra octavam, proprias
processiones extra ecclesiae ambitum agere; sed ubi plures sunt ecclesiae,
Ordinarii loci est dies, horas ac vias praestituere quibus suam quaeque
processionem agant.
Can.
1292. Ordinarius loci, audito Capitulo cathedrali, potest ex publica
causa extraordinarias processiones indicere; quibus, sicut et ordinariis ac
consuetis, ii omnes interesse debent de quibus in can. 1291, § 1.
Can.
1293. Religiosi etiam exempti nequeunt extra suas ecclesias et
claustra processiones ducere sine Ordinarii loci licentia, salvo praescripto
can. 1291, § 2.
Can.
1294. § 1. Parochus vel quivis alius nequit processiones novas
inducere aut consuetas transferre vel abolere sine Ordinarii loci licentia.
§ 2.
Processionibus alicuius ecclesiae propriis interesse debent omnes clerici eidem
ecclesiae adscripti.
Can.
1295. Curent Ordinarii ut sacrae processiones, exstirpatis, si qui
sint, malis usibus, ordinate procedant eaque modestia ac reverentia ab omnibus
perficiantur, quae piis ac religiosis huiusmodi actibus maxime convenit.
|