LIBER QUARTUS.

DE PROCESSIBUS.

PARS PRIMA.

DE IUDICIIS.

Can. 1552. par. 1. Nomine iudicii ecclesiastici intelligitur controversiae in re de qua Ecclesia ius habet cognoscendi, coram tribunali ecclesiastico, legitima disceptatio et definitio.

par. 2. Obiectum iudicii sunt:

1.o Personarum physicarum vel moralium iura persequenda aut vindicanda, vel earundem personarum facta iuridica declaranda; et tunc iudicium est contentiosum;

2.o Delicta in ordine ad poenam infligendam vel declarandam; et tunc iudicium est criminale.

Can. 1553. par. 1. Ecclesia iure proprio et exclusivo cognoscit:

1.o De causis quae respiciunt res spirituales et spiritualibus adnexas;

2.o De violatione legum ecclesiasticarum deque omnibus in quibus inest ratio peccati, quod attinet ad culpae definitionem et poenarum ecclesiasticarum irrogationem;

3.o De omnibus causis sive contentiosis sive criminalibus quae respiciunt personas privilegio fori gaudentes ad normam can. 120, 614, 680.

par. 2. In causis in quibus tum Ecclesia tum civilis potestas aeque competentes sunt, quaeque dicuntur mixti fori, est locus praeventioni.

Can. 1554. Actor, qui causas mixti fori ad iudicem ecclesiasticum deductas ad forum saeculare iudicandas defert, congruis poenis puniri potest ad normam can. 2222 et privatur iure contra eandem personam de eadem re et de connexis causam agendi in foro ecclesiastico.

Can. 1555. par. 1. Tribunal Congregationis S. Officii suo more institutoque procedit sibique propriam consuetudinem retinet; et etiam inferiora tribunalia in causis quae ad S. Officii tribunal spectant, normas ab eodem traditas sequantur oportet.

par. 2. Cetera tribunalia servare debent praescripta canonum qui sequuntur.

par. 3. In iudicio pro dimissione religiosorum serventur praescripta can. 654-668.