CAPUT I.
De
tribunali ordinario primae instantiae.
ART. I. De
Iudice.
Can. 1572. par. 1.
In unaquaque dioecesi et pro omnibus causis a iure expresse non exceptis, iudex
primae instantiae est loci Ordinarius, qui iudiciariam potestatem exercere
potest ipse per se, vel per alios, secundum tamen canones qui sequuntur.
par. 2. Si
vero agatur de iuribus aut bonis temporalibus Episcopi aut mensae vel Curiae
dioecesanae, controversia dirimenda deferatur vel, Episcopo consentiente, ad
dioecesanum tribunal collegiale quod constat officiali et duobus iudicibus
synodalibus antiquioribus, vel ad iudicem immediate superiorem.
Can.
1573. par. 1. Quilibet Episcopus tenetur officialem eligere cum
potestate ordinaria iudicandi, a Vicario Generali distinctum, nisi parvitas
dioecesis aut paucitas negotiorum suadeat hoc officium ipsi Vicario Generali
committi.
par. 2.
Officialis unum constituit tribunal cum Episcopo loci: sed nequit iudicare
causas quas Episcopus sibi reservat.
par. 3.
Officiali dari possunt adiutores, quibus nomen est vice-officialium.
par. 4. Tum
officialis tum vice-officiales esse debent sacerdotes, integrae famae, in iure
canonico doctores vel ceteroqui periti, annos nati non minus triginta.
par. 5.
Sunt amovibiles ad nutum Episcopi; vacante sede, a munere non cessant, nec a
Vicario Capitulari amoveri possunt; adveniente autem novo Episcopo, indigent
confirmatione.
par. 6. Qui
Vicarius Generalis est idemque officialis, sede vacante, cessat quidem a
Vicarii, non autem ab officialis munere.
par. 7. Si
officialis eligatur in Vicarium Capitularem ipse novum nominat officialem.
Can.
1574. par. 1. In qualibet dioecesi presbyteri probatae vitae et in
iure canonico periti, etsi extradioecesani, non plures quam duodecim eligantur
ut potestate ab Episcopo delegata in litibus iudicandis partem habeant; quibus
nomen esto iudicum synodalium aut pro-synodalium, si extra
Synodum constituuntur.
par. 2.
Quod ad eorum electionem, substitutionem, cessationem aut remotionem a munere
attinet, serventur praescripta can. 385-388.
par. 3.
Nomine iudicum synodalium in iure veniunt quoque iudices pro-synodales.
Can.
1575. Unicus iudex in quolibet iudicio duos assessores consulentes
sibi adsciscere potest; quos tamen ex iudicibus synodalibus eligere debet.
Can.
1576. par. 1. Reprobata contraria consuetudine et revocato quolibet
contrario privilegio:
1.o Causae
contentiosae de vinculo sacrae ordinationis, et matrimonii, vel de iuribus aut
bonis temporalibus cathedralis ecclesiae; itemque criminales in quibus res est
de privatione beneficii inamovibilis aut de irroganda vel declaranda
excommunicatione, tribunali collegiali trium iudicum reservantur;
2.o Causae
vero quibus agitur de delictis quae depositionis, privationis perpetuae habitus
ecclesiastici, vel degradationis poenam important, reservantur tribunali
quinque iudicum.
par. 2.
Loci Ordinarius tribunali collegiali trium vel quinque iudicum cognitionem
committere potest etiam aliarum causarum, idque praesertim faciat quando de
causis agitur quae, attentis temporis, loci et personarum adiunctis et materia
iudicii, difficiliores et maioris momenti videantur.
par. 3. Duo
vel quatuor iudices qui una cum praeside tribunal collegiale constituunt, inter
iudices synodales Ordinarius, nisi pro sua prudentia aliter opportunum
existimaverit, eligat per turnum.
Can.
1577. par. 1. Tribunal collegiale collegialiter procedere debet, et
ad maiorem suffragiorum partem sententias ferre.
par. 2.
Eidem praeest officialis vel vice-officialis, cuius est processum dirigere, et
decernere quae pro iustitiae administratione in causa quae agitur necessaria
sunt.
Can.
1578. Exceptis causis de quibus in can.1572, par. 2, Episcopus semper
potest tribunali ipse per se praeesse; sed valde expedit ut causas, praesertim
criminales et contentiosas gravis momenti, iudicandas relinquat tribunali
ordinario, cui praesit officialis vel vice-officialis.
Can.
1579. par. 1. Si controversia sit inter religiosos exemptos eiusdem
religionis clericalis, iudex primae instantiae, nisi aliud in constitutionibus
caveatur, est Superior provincialis, aut, si monasterium sit sui iuris, Abbas
localis.
par. 2.
Salvo diverso constitutionum praescripto, si res contentiosa agatur inter duas
provincias, in prima instantia iudicabit ipse per se vel per delegatum supremus
religionis Moderator, si inter duo monasteria, supremus Moderator
Congregationis monasticae.
par. 3. Si
demum controversia enascatur inter religiosas personas physicas vel morales
diversae religionis, aut etiam inter religiosos eiusdem religionis non exemptae
vel laicalis, aut inter religiosum et clericum saecularem vel laicum, iudex
primae instantiae est Ordinarius loci.
|