ART. V. De
testimoniorum evulgatione eorumque reprobatione.
Can.
1782. par. 1. Cum partes aut earum procuratores examini non
interfuerunt, testimonia statim post absolutum omnium testium examen poterunt,
decreto iudicis, evulgari.
par. 2. Sed poterit iudex differre testimoniorum
evulgationem in tempus quo cetera probationum capitula fuerint absoluta, si id
e re existimet.
Can.
1783. Post testificationum evulgationem:
1.o Cessat
facultas reprobandi testis personam, excepto casu de quo in can. 1764, par. 4;
2.o Sed est
ius reprobandi testes sive quod attinet ad modum examinis, cum scilicet
obiiciuntur regulae iuris in examine peragendo neglectae, sive quod attinet ad
testificationes ipsas, cum nempe testimonia impugnantur de falso aut de
variatione, contradictione, obscuritate, defectu scientiae et similibus.
Can.
1784. Reprobationem iudex
decreto suo reiiciat, si eam futili inniti fundamento aut ad retardandum iudicium
factam animadvertat.
Can.
1785. Si iudicium reprobationis admittatur, iudex brevem terminum
parti postulanti praestituat ad probandam reprobationem, et deinde procedat uti
in aliis incidentibus causis.
Can.
1786. Post evulgatas testificationes, testes iam auditi denuo super
iisdem articulis ne interrogentur, neque novi testes admittantur, nisi caute et
ex gravi ratione in causis quae nunquam transeunt in rem iudicatam; ex gravissima
ratione in ceteris; et in quolibet casu omni fraudis et subornationis periculo
remoto, altera parte audita, et requisito voto promotoris iustitiae vel
defensoris vinculi, si hi iudicio intersint; quae omnia iudex decreto suo
definiat.
|