CAPUT II.
De gratuito patrocinio,
aut expensarum iudicialium demunitione.
Can.
1914. Pauperes, si in totum impares sint expensis iudicialibus
sustinendis, ius habent ad gratuitum patrocinium; si ex parte tantum, ad
expensarum deminutionem.
Can.
1915. par. 1. Qui exemptionem ab expensis vel earum deminutionem
assequi vult, eam a iudice postulare debet, dato supplici libello, allatisque
documentis quibus quae conditio sit postulantis quaeve eius rei familiaris
copia demonstret; praeterea probare debet se non futilem neque temerariam
causam agere.
par. 2.
Iudex postulationem nec admittat nec reiiciat, nisi requisitis, si opus sit,
notitiis etiam secretis quibus statum rei familiaris ipsius postulantis
compertum habere possit auditoque promotore iustitiae; imo concessam potest
etiam revocare, si in decursu processus assertam paupertatem non adesse
compertum habuerit.
Can.
1916. par. 1. Ad gratuitum pauperum patrocinium iudex in singulis
causis eligat aliquem ex advocatis in suo foro approbatum, qui ab hoc munere
explendo, nisi ex causa iudici probata, sese subducere nequit, secus a iudice
congrua poena, etiam suspensionis ab officio, plecti potest.
par. 2.
Deficientibus advocatis, iudex Ordinarium loci roget ut aliam idoneam personam,
si opus sit, designet ad pauperis patrocinium suscipiendum.
|