CAPUT II.
De
inquisitione.
Can.
1939. par. 1. Si delictum nec notorium sit nec omnino certum, sed
innotuerit sive ex rumore et publica fama, sive ex denuntiatione, sive ex
querela damni, sive ex inquisitione generali ab Ordinario facta, sive alia
quavis ratione, antequam quis citetur ad respondendum de delicto, inquisitio
specialis est praemittenda ut constet an et quo fundamento innitatur imputatio.
par. 2.
Huic regulae locus est sive agatur de irroganda poena vindicativa vel censura,
sive de ferenda sententia declaratoria poenae vel censurae in quam quis inciderit.
Can.
1940. Haec inquisitio,
quamvis ab ipso loci Ordinario peragi possit, ex generali tamen regula
committenda est alicui ex iudicibus synodalibus, nisi eidem Ordinario ex
peculiari ratione alii committenda videatur.
Can.
1941. par. 1. Inquisitor delegetur non ad universitatem causarum, sed
toties quoties et ad unam causam.
par. 2.
Inquisitor tenetur iisdem obligationibus quibus iudices ordinarii, ac
praesertim praestare debet iusiurandum de secreto servando deque officio
fideliter implendo et abstinere ab accipiendis muneribus ad normam can.
1621-1624.
par. 3.
Inquisitor nequit in eadem causa iudicem agere.
Can.
1942. par. 1. Prudenti
Ordinarii iudicio committitur statuere quandonam ea, quae praesto sunt
argumenta, sufficiant ad inquisitionem instituendam.
par. 2. Nihili faciendae
sunt denuntiationes quae ab inimico manifesto, aut ab homine vili et indigno
proveniunt, vel anonymae iis adiunctis iisque aliis elementis carentes, quae
accusationem forte probabilem reddant.
Can.
1943. Inquisitio secreta
semper esse debet, et cautissime ducenda, ne rumor delicti diffundatur, neve
bonum cuiusquam nomen in discrimen vocetur.
Can.
1944. par. 1. Ad finem suum assequendum potest inquisitor aliquos,
quos de re edoctos censeat, ad se accire et interrogare sub iureiurando
veritatis dicendae et secreti servandi.
par. 2. In
eorum examine servet inquisitor, quantum fieri potest et natura inquisitionis
patitur, regulas statutas in can. 1770-1781.
Can.
1945. Inquisitor, antequam inquisitionem claudat, potest promotoris
iustitiae consilium exquirere quoties in aliquam difficultatem inciderit, et
cum eo acta communicare.
Can.
1946. par. 1. Expleta
inquisitione, inquisitor, addito suffragio suo, omnia referat ad Ordinarium.
par. 2. Ordinarius vel de
eius speciali mandato officialis suo decreto iubeat ut:
1.o Si appareat
denuntiationem solido fundamento esse destitutam, id declaretur in actis et
acta ipsa in secreto Curiae archivo reponantur;
2.o Si indicia criminis
habeantur, sed nondum sufficientia ad accusatoriam actionem instituendam, acta
in eodem archivo serventur et invigiletur interim moribus imputati, qui pro
prudenti Ordinarii iudicio erit opportune super re audiendus, et, si casus
ferat, monendus ad normam can. 2307;
3.o Si denique certa vel
saltem probabilia et sufficientia ad accusationem instituendam argumenta
praesto sint, citetur reus ad comparendum et procedatur ad ulteriora ad normam
canonum qui sequuntur.
|