TITULUS
XXIX.
De modo
procedendi in translatione parochorum.
Can.
2162. Si bonum animarum postulet ut parochus a sua, quam utiliter
regit, ad aliam paroeciam transferatur, Ordinarius eidem translationem proponat
ac suadeat ut eidem pro Dei atque animarum amore consentiat.
Can.
2163. par. 1. Parochum inamovibilem Ordinarius invitum transferre
nequit, nisi speciales facultates a Sede Apostolica obtinuerit.
par. 2.
Parochus vero amovibilis, si paroecia ad quam non sit ordinis nimio
inferioris, etiam invitus trans ferri potest, servatis tamen praescriptis
canonum qui sequuntur.
Can.
2164. Si parochus consilio ac suasionibus Ordinarii non obsequatur,
rationes in scriptis exponat.
Can.
2165. Ordinarius, si, non obstantibus allatis causis, iudicet a
proposito non esse recedendum, debet, ut valide agat, super eisdem causis
audire duos parochos consultores, et cum eisdem perpendere adiuncta in quibus
versatur tum paroecia a qua tum paroecia ad quam, et rationes
quae translationis utilitatem aut necessitatem suadent.
Can.
2166. Si, auditis parochis, Ordinarius translationem peragendam
censeat, paternas exhortationes iteret ut parochus voluntati sui Superioris
morem gerat.
Can.
2167. par. 1. His peractis, si parochus adhuc renuat et Ordinarius
adhuc putet translationem esse faciendam, parocho praecipiat ut intra certum
tempus ad novam se conferat paroeciam, eidem in scriptis significans, elapso
praefinito tempore, paroeciam, quam in praesens obtinet, ipso facto vacaturam
esse.
par. 2. Hoc
tempore inutiliter transacto, paroeciam vacantem declaret.
|