PARS
SECUNDA.
DE POENIS.
SECTIO
I.
DE POENIS
IN GENERE.
Can.
2214. par. 1. Nativum et proprium Ecclesiae ius est, independens a
qualibet humana auctoritate, coercendi delinquentes sibi subditos poenis tum
spiritualibus tum etiam temporalibus.
par. 2.
Prae oculis autem habeatur monitum Conc. Trid., sess. XIII, de
ref., cap. 1: >>Meminerint Episcopi aliique Ordinarii se pastores non
percussores esse, atque ita praeesse sibi subditis oportere, ut non in eis
dominentur, sed illos tanquam filios et fratres diligant elaborentque ut
hortando et monendo ab illicitis deterreant, ne, ubi deliquerint, debitis eos
poenis coercere cogantur; quos tamen si quid per humanam fragilitatem peccare
contigerit, illa Apostoli est ab eis servanda praeceptio ut illos arguant,
obsecrent, increpent in omni bonitate et patientia, cum saepe plus erga
corrigendos agat benevolentia quam austeritas, plus exhortatio quam comminatio,
plus caritas quam potestas; sin autem ob delicti gravitatem virga opus erit,
tunc cum mansuetudine rigor, cum misericordia iudicium, cum lenitate severitas
adhibenda est, ut sine asperitate disciplina, populis salutaris ac necessaria,
conservetur et qui correcti fuerint, emendentur aut, si resipiscere noluerint,
ceteri, salubri in eos animadversionis exemplo, a vitiis deterreantur.<<
|