PARS
TERTIA.
DE POENIS
IN SINGULA DELICTA.
TITULUS
XI.
De delictis
contra fidem et unitatem Ecclesiae.
Can.
2314. par. 1. Omnes a christiana fide apostatae et omnes et singuli
haeretici aut schismatici:
1. Incurrunt
ipso facto excommunicationem;
2. Nisi
moniti resipuerint, priventur beneficio, dignitate, pensione, officio aliove
munere, si quod in Ecclesia habeant, infames declarentur, et clerici, iterata
monitione, deponantur;
3. Si
sectae acatholicae nomen dederint vel publice adhaeserint, ipso facto infames
sunt et, firmo praescripto can. 188, n. 4, clerici, monitione incassum
praemissa, degradentur.
par. 2.
Absolutio ab excommunicatione de qua in par. 1, in foro conscientiae
impertienda, est speciali modo Sedi Apostolicae reservata. Si tamen delictum
apostasiae, haeresis vel schismatis ad forum externum Ordinarii loci quovis
modo deductum fuerit, etiam per voluntariam confessionem, idem Ordinarius, non
vero Vicarius Generalis sine mandato speciali, resipiscentem, praevia
abiuratione iuridice peracta aliisque servatis de iure servandis, sua
auctoritate ordinaria in foro exteriore absolvere potest; ita vero absolutus,
potest deinde a peccato absolvi a quolibet confessario in foro conscientiae.
Abiuratio vero habetur iuridice peracta cum fit coram ipso Ordinario loci vel
eius delegato et saltem duobus testibus.
Can.
2315. Suspectus de haeresi, qui monitus causam suspicionis non
removeat, actibus legitimis prohibeatur, et clericus praeterea, repetita
inutiliter monitione, suspendatur a divinis; quod si intra sex menses a
contracta poena completos suspectus de haeresi sese non emendaverit, habeatur
tanquam haereticus, haereticorum poenis obnoxius.
Can.
2316. Qui quoquo modo haeresis propagationem sponte et scienter
iuvat, aut qui communicat in divinis cum haereticis contra praescriptum can.
1258, suspectus de haeresi est.
Can.
2317. Pertinaciter docentes vel defendentes sive publice sive
privatim doctrinam, quae ab Apostolica Sede vel a Concilio Generali damnata
quidem fuit, sed non uti formaliter haeretica, arceantur a ministerio
praedicandi verbum Dei audiendive sacramentales confessiones et a quolibet
docendi munere, salvis aliis poenis quas sententia damnationis forte statuerit,
vel quas Ordinarius, post monitionem, necessarias ad reparandum scandalum
duxerit.
Can.
2318. par. 1. In excommunicationem Sedi Apostolicae speciali modo
reservatam ipso facto incurrunt, opere publici iuris facto, editores librorum
apostatarum, haereticorum et schismaticorum, qui apostasiam, haeresim, schisma
propugnant, itemque eosdem libros aliosve per apostolicas litteras nominatim
prohibitos defendentes aut scienter sine debita licentia legentes vel
retinentes.
par. 2.
Auctores et editores qui sine debita licentia sacrarum Scripturarum libros vel
earum adnotationes aut commentarios imprimi curant, incidunt ipso facto in excommunicationem
nemini reservatam.
Can.
2319. par. 1. Subsunt excommunicationi latae sententiae Ordinario
reservatae catholici:
1. Qui
matrimonium ineunt coram ministro acatholico contra praescriptum can. 1063,
par. 1;
2. Qui
matrimonio uniuntur cum pacto explicito vel implicito ut omnis vel aliqua
proles educetur extra catholicam Ecclesiam;
3. Qui
scienter liberos suos acatholicis ministris baptizandos offerre praesumunt;
4. Parentes
vel parentum locum tenentes qui liberos in religione acatholica educandos vel
instituendos scienter tradunt.
par. 2. Ii
de quibus in par. 1, nn. 2 - 4, sunt praeterea suspecti de haeresi.
|