ART. I. De
libera collatione.
Can.
152. Loci Ordinarius ius habet providendi officiis ecclesiasticis in
proprio territorio, nisi aliud probetur; hac tamen potestate caret Vicarius
Generalis sine mandato speciali.
Can.
l53. par. 1. Ad vacans officium promovendus debet esse clericus, iis
qualitatibus praeditus, quae a iure communi vel, particulari aut a lege
fundationis ad idem officium requiruntur.
par. 2.
Assumatur, omnibus perpensis, magis idoneus sine ulla personarum acceptione.
par. 3. Cum
provisus caret qualitatibus requisitis, provisio est nulla, si ita cautum sit
iure communi vel particulari aut lege fundationis; secus est valida, sed per
sententiam a legitimo Superiore irritari potest.
Can.
154. Officia quae curam animarum sive in foro externo sive in interno
secumferunt, clericis nondum sacerdotio initiatis conferri valide nequeunt.
Can.
155. Officiorum provisio cui nullus terminus fuit speciali lege
praescriptus, nunquam differatur ultra sex menses utiles ab habita notitia
vacationis firmo praescripto can. 458.
Can.
156. par. l. Nemini conferantur duo officia incompatibilia.
par. 2.
Sunt incompatibilia officia quae una simul ab eodem adimpleri nequeunt.
par. 3.
Firmo praescripto can. 188, n. 3, concessio alterius officii a Sede Apostolica
facta non valet, nisi in supplici libello mentio prioris incompatibilis
habeatur, aut clausula derogatoria adiiciatur.
Can.
157. Officium vacans per renuntiationem vel per sententiam
privationis nequit ab Ordinario, qui renuntiationem acceptavit aut sententiam
tulit valide conferri suis aut resignantis familiaribus, consanguineis vel
affinibus usque ad secundum gradum inclusive.
Can.
158. Qui, alius negligentiam vel impotentiam supplens, officium
confert, nullam inde potestatem acquirit in nominatum; sed huius iuridicus
status perinde constituitur, ac si provisio ad ordinariam iuris normam peracta
fuisset.
Can.
159. Cuiuslibet officii provisio scripto consignetur.
|