TITULUS VII.
De suprema potestate
deque iis qui eiusdem sunt ecclesiastico iure participes.
CAPUT I.
De Romano Pontifice.
Can. 218. par. l. Romanus
Pontifex, Beati Petri in primatu Successor, habet non solum primatum honoris,
sed supremam et plenam potestatem iurisdictionis in universam Ecclesiam tum in
rebus quae ad fidem et mores, tum in iis quae ad disciplinam et regimen
Ecclesiae per totum orbem diffusae pertinent.
par. 2. Haec potestas
est vere episcopalis, ordinaria et immediata tum in omnes et singulas
ecclesias, tum in omnes et singulos pastores et fideles, a quavis humana
auctoritate independens.
Can. 219. Romanus Pontifex,
legitime electus, statim ab acceptata electione, obtinet, iure divino, plenam
supremae iurisdictionis potestatem.
Can. 220. Gravioris momenti
negotia quae uni Romano Pontifici reservantur sive natura sua, sive positiva
lege, causae maiores appellantur.
Can. 221. Si contingat ut
Romanus Pontifex renuntiet, ad eiusdem renuntiationis validitatem non est
necessaria Cardinalium aliorumve acceptatio.
|