CAPUT
VIII.
De Vicariis
et Praefectis Apostolicis.
Can.
293. par. 1. Territoria quae erecta non sunt in dioeceses reguntur
per Vicarios aut Praefectos Apostolicos; qui omnes ab una Apostolica Sede
nominantur.
par. 2.
Vicarius et Praefectus Apostolicus, possessionem sui territorii capiunt, ille
litteras apostolicas, hic decretum seu patentes litteras Sacrae Congregationis
de Prop. Fide per se vel per procuratorem ostendentes ei qui territorium regit
ad normam can. 309.
Can.
294. par. 1. Vicarii et Praefecti Apostolici iisdem iuribus et
facultatibus in suo territorio gaudent, quae in propriis dioecesibus competunt
Episcopis residentialibus, nisi quid Apostolica Sedes reservaverit.
par. 2.
Etiam ii qui charactere episcopali carent, possunt, intra sui territorii fines
ac perdurante munere, omnes benedictiones Episcopis reservatas, una pontificali
excepta, impertiri, calices, patenas et altaria portatilia cum sacris oleis ab
Episcopo benedictis consecrare, indulgentias quinquaginta dierum
concedere,confirmationem, primam tonsuram et ordines minores conferre ad normam
can. 782, par. 3, 957, par. 2.
Can.
295. par. 1. Vicarii et Praefecti Apostolici ab omnibus missionariis,
etiam religiosis, possunt ac debent exigere ut suas patentes seu alias quasvis
eorum missionis, destinationis, constitutionis ac deputationis litteras
exhibeant, easque exhibere recusantibus exercitium cuiusvis ministerii
ecclesiastici prohibere.
par. 2.
Omnes missionarii, etiam regulares, licentiam sacri ministerii exercendi petant
a Vicariis et Praefectis Apostolicis, qui tamen eam ne denegent, nisi singulis
et gravem ob causam.
Can.
296. par. 1. Etiam missionarii regulares subiiciuntur Vicarii et
Praefecti Apostolici iurisdictioni, visitationi et correctioni in iis quae
pertinent ad missionum regimen, curam animarum, Sacramentorum administrationem,
scholarum directionem, oblationes intuita missionis factas, implementum piarum
voluntatum in favorem eiusdem missionis.
par. 2.
Quamvis Vicariis et Praefectis Apostolicis nullo modo liceat, praeter casus in
iure praevisos, se in disciplinam religiosam ingerere quae a Superiore
religioso dependet, si tamen circa ea, de quibus in superiore paragrapho,
conflictus oriatur inter mandatum Vicarii aut Praefecti Apostolici et mandatum
Superioris, prius praevalere debet, salvo iure recursus in devolutivo ad
Sanctam Sedem et salvis peculiaribus statutis a Sede Apostolica probatis.
Can.
297. Deficientibus e clero saeculari sacerdotibus, Vicarii et
Praefecti Apostolici possunt, audito eorum Superiore, cogere religiosos, etiam
exemptos, vicariatui vel praefecturae addictos, ad animarum curam exercendam,
salvis pariter peculiaribus statutis a Sede Apostolica probatis.
Can.
298. Si qua dissidia in iis quae ad curam animarum pertinent, sive
inter singulos missionarios, sive inter diversas religiones, sive inter
missionarios et alios quoslibet oriri contigerit, ea quamprimum componere
curent Vicarii ac Praefecti Apostolici, qui huiusmodi quaestiones, ubi opus
fuerit, dirimant, integro tamen iure recursus ad Apostolicam Sedem, qui decreti
effectum non suspendit.
Can.
299. Vicarii Apostolici obligatione tenentur Sacra Limina Beatorum
Apostolorum Petri et Pauli visitandi eadem prorsus lege, qua Episcopi
residentiales ad normam can. 341; cui tamen muneri, si quid graviter obstet ne
per se ipsi illud expleant, satisfacere possunt per procuratorem etiam in Urhe
degentem.
Can.
300. par. 1. Ad normam can. 340, Vicarii ac Praefecti Apostolici
tenentur obligatione Sedi Apostolicae exhibendi plenam accuratamque relationem
de suo quisque pastorali orficio, deque omnibus quaecunque ad statum vicariatus
vel praefecturae, ad missionarios, ad religiosos, ad populi disciplinam, ad
scholarum frequentiam, ad fidelium denique ipsorum curae commissorum salutem
quavis ratione pertineant; quae relatio scripta esse debet et subscripta tum ab
ipso Vicario aut Praefecto tum ab uno saltem ex consiliariis de quibus in can.
302.
par. 2. Imo
etiam sub cuiusque anni exitum ad Sanctam Sedem mittant elenchum seu numerum
conversorum, baptizatorum annuaeque Sacramentorum administrationis una cum
aliis notatu dignioribus.
Can.
30l. par. 1. In regione sibi commissa commorentur, a qua sine gravi
et urgenti causa per notabile tempus iis abesse ne liceat, inconsulta Sede
Apostolica.
par. 2.
Regionem sibi concreditam, quandocunque sit opus, debent ipsi per se vel, si
legitime impediti fuerint, per,alium visitare eaque omnia in visitatione
expendere, quae ad fidem, bonos mores, Sacramentorum administrationem,
praedicationem verbi Dei, festorum observantiam, cultum divinum, iuventutis
institutionem, disciplinam ecclesiasticam referuntur.
Can.
302. Constituant Consilium ex tribus saltem antiquioribus et
prudentioribus missionariis, quorum sententiam, saltem per epistolam, audiant in
gravioribus et difficilioribus negotiis.
Can.
303. Prout siverit opportunitas, missionarios saltem praecipuos tum
religiosos tum saeculares proprii territorii congregent semel saltem in anno,
ut possint ex singulorum experientia et consilio deducere quae sint ordinanda
perfectius.
Can.
304. par. 1.. Legibus quae de archivo constituendo Episcopis
praescribuntur, etiam Vicarii ac Praefecti Apostolici, habita locorum
personarumque ratione, aeque tenentur.
par. 2.
Pariter quae de Conciliis plenariis et provincialibus can. 281-291
praescribuntur, applicari debent, congrua congruis referendo, Conciliis
plenariis vel regionalibus et provincialibus in regionibus Sacrae Congregationi
de Prop. Fide subiectis; quae de Synodo dioecesana can. 356 - 362, Synodo
vicariatus apostolici; sed nullum est praefinitum tempus pro Concilii
provincialis et Synodi celebratione, et canones Conciliorum, antequam
promulgentur, recognosci debent a Sacra Congregatione de Prop. Fide.
Can.
305. Studiosissime curent, onerata graviter eorum conscientia, ut ex
christianis indigenis seu incolis suae regionis probati clerici rite
instituantur ac sacerdotio initientur.
Can.
306. Missae sacrificium pro populis sibi commissis applicare debent
saltem in sollemnitatibus Nativitatis Domini, Epiphaniae, Paschatis,
Ascensionis, Pentecostes, sanctissimi Corporis Christi, Immaculatae
Conceptionis et Assumptionis Beatae Mariae Virginis, Sancti Ioseph eius sponsi,
Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli, Omnium Sanctorum, servato praescripto
can. 339, par. par. 2 seqq.
Can.
307. par. 1. Ipsis non licet, inconsulta Sede Apostolica, concedere
missionariis ab ea missis veniam in perpetuum deserendi vicariatum aut
praefecturam, vel alio transeundi, nec eos quoquo modo expellere.
par. 2. In
casu autem publici scandali possunt ipsi, audito suo Consilio, et si agatur de
religiosis, praemonito, quantum fieri potest, Superiore, missionarium statim
removere, facta tamen illico certiore Apostolica Sede.
Can.
308. Vicariis et Praefectis, charactere episcopali auctis, privilegia
honorifica competunt, quae ius concedit Episcopis titularibus; si autem
charactere episcopali careant, habent tantum, durante munere et in proprio
territorio, insignia et privilegia Protonotariorum apostolicorum de numero
participantium.
Can.
309. par. i. Vicarii et Praefecti, ubi primum in territorium suum
advenerint, deputent ex uno vel altero clero Pro-vicarium vel Pro-praefectum
idoneum, nisi Coadiutor cum futura successione a Sancta Sede datus fuerit.
par. 2.
Pro-vicarius aut Pro-praefectus nullam habet, vivente Vicario aut Praefecto,
potestatem, nisi quae fuerit ab eodem sibi commissa; sed deficiente Vicario aut
Praefecto, vel eorum iurisdictione impedita ad normam can.429, par. 1, totum
debet regimen assumere et in hoc munere permanere, donec a Sancta Sede aliter
fuerit provisum.
par. 3.
Pari modo Pro-vicarius aut Pro-praefectus, qui titulari successerit, statim
deputet ecclesiasticum virum, qui sibi, ut supra, in munere succedat.
par. 4. Si
forte contingat ut nemo sive a titulari sive a pro-titulari uti administrator
fuerit designatus, tunc senior in vicariatu vel praefectura, is, nempe, qui sit
praesens in territorio et suas destinationis litteras in eodem prius
exhibuerit, censetur delegatus a Sancta Sede ut regimen assumat, et inter
plures aeque seniores antiquior sacerdotio.
Can.
310. par. 1. Ad quos vicariatus aut praefecturae cura devenerit ad
normam can. 309, ii debent quamprimum certiorem facere Apostolicam Sedem.
par. 2.
Interim uti possunt omnibus facultatibus sive ordinariis ad normam can. 294,
sive delegatis, quibus Vicarius vel Praefectus pollebat, nisi commissae fuerint
ob industriam personae.
Can.
311. Qui vicariatui vel praefecturae apostolicae ad certum tempus
praepositus est, debet in regimine cum omnibus facultatibus sibi concessis
permanere, licet definitum tempus fuerit praeterlapsum, donec successor
canonicam sui muneris possessionem ceperit.
|