2

Et cum magnus exercitus congregatus esset contra eos procurante prefato domino episcopo Vercellensi et inquisitoribus hereticorum cum bullis apostolicis, in quo exercitu erant multi de diocesi Vercellensi, quos idem dominus episcopus miserat pro exterminio dicte secte et defensione fidei catholice et populi christiani, videntes ergo ipse Dulcinus et sui sequaces, quod non poterant bene se defendere ab exercitu predicto christianorum nec fidelibus resistere, qui eos persequebantur, arripuerunt fugam noctis tempore. Et cun crederent ipsos tamquam confusos et dispersos totaliter recessisse illucque vel in partibus circumstantibus nullo modo et nullo tempore fore reversuros, ipsi dolosi heretici ascenderunt super quemdam montem, ibi proximum et fortissimum, qui a nulla parte poterat expugnari et appelatur Mons Parietis Calve ibique convenerunt de diversis partibus mundi homines et mulieres de secta ipsius Dulcini tot et tanti, quod fuerunt in numero mille quatuorcentum et ultra; quorum omnium ipse Dulcinus erat dominus et rector et sibi in omnibus obediebant, et potius recepissent penam magnam, quam eius mandata transgredi. Et ibi domos quamplures et habitacula construxerunt. Congregata vero huiusmodi prava secta in monte praemisso ceperunt expoliare totam terram a loco Varallis superius. Et cum quadam vice venissent ad spoliandam ipsam terram Varallis, potestas Varallis et homines dicti loci et locorum circumstantium dicte vallis Sicide fuerunt ad resistendum ipsis hereticis. Et ipsi canes pessimi positis aliquibus ex ipsis et insidiis occultis irruerunt cum multitudine onerosa in ipsos potestatem et homine dicte vallis cum armis et lapidibus ibique plures homines occiderunt in conflictu et alios quamplures ad dictum saxum Parietis Calve captivos duxerunt et eos usque ad extremum sue substantie redimi fecerunt. Inter quos captus fuit potestas premissus, qui erat de Novaria nobilis et de genere Bruxatorum. Postea vero destruxerunt fere omnes terras et villas, que erant a loco Varallis superius ecclesiasque spoliaverunt et loca plurima igne succenderunt; itaque in illa contrata fere per decemmilliaria pauci vel nulli habitabant, et remansit contratailla derelicta et gentes illius contrate discurrebant per alienas patrias mendicando. Et si illi canes pessimi inveniebant aliquos christianos, aut eos occidebant aut redimi faciebant. In personis ac bonis dampna et offensiones quamplurimas intulerunt tam in diocesi Vercellensi quam etiam Novariensi. Post hec et his similia accesserunt ad locum Triverii prava opera faciendo.