Caput II
De his qui volunt vitam istam accipere, et qualiter recipi debeant.
Si qui voluerint hanc vitam
accipere et venerint ad fratres nostros, mittant eos ad suos ministros
provinciales, quibus solummodo et non aliis recipiendi fratres licentia
concedatur. Ministri vero diligenter examinent eos de fide catholica et ecclesiasticis
sacramentis. Et si haec omnia credant et velint ea fideliter confiteri et usque
in finem firmiter observareet uxores non habent vel, si habent, et iam
monasterium intraverint uxores vel licentiam eis dederint auctoritate diocesani
episcopi, voto continentiae iam emisso, et illius sint aetatis uxores, quod non
possit de eis oriri suspicio, dicant illis verbum sancti Evangelii (cfr. Mt
19,21 par), quod vadant et vendant omnia sua et ea studeant pauperibus erogare.
Quod si facere non potuerint, sufficit eis bona voluntas. Et caveant fratres et
eorum ministri, ne solliciti sint de rebus suis temporalibus, ut libere faciant
de rebus suis, quidquid Dominus inspiraverit eis. Si tamen consilium
requiratur, licentiam habeant ministri mittendi eos ad aliquos Deum timentes,
quorum consilio bona sua pauperibus erogentur. Postea concedant eis pannos
probationis, videlicet duas tunicas sine caputio et cingulum et braccas et
caparonem usque ad cingulum, nisi eisdem ministris
aliud secundum Deum aliquando videatur. Finito vero anno
probationis, recipiantur ad obedientiam promittentes vitam istam semper et
regulam observare. Et nullo modo licebit eis de ista religione exire
iuxta mandatum domini papae, quia secundum sanctum Evangelium nemo mittens
manum ad aratrum et aspiciens retro aptus est regno
Dei (Lc 9,62). Et illi qui iam promiserunt obedientiam habeant unam tunicam cum caputio et
aliam sine caputio qui voluerint habere. Et qui necessitate coguntur possint
portare calciamenta. Et fratres omnes vestimentis vilibus induantur et possint
ea repeciare de saccis et aliis peciis cum benedictione Dei. Quos moneo et
exhortor, ne despiciant neque iudicent homines, quos vident mollibus
vestimentis et coloratis indutos, uti cibis et potibus delicatis, sed magis
unusquisque iudicet et despiciat semetipsum.
|