14. De paupertate spiritus

Beati paupere spiritu, quoniam ipsorum est regnum caelorum (Mt 5, 3). Multi sunt, qui orationibus et officiis insistentes multas abstinentias et aflictiones in suis corporibus faciunt, sed de solo verbo, quod videtur esse iniuria suorum corporum vel de aliqua re, quae sibi auferretur scandalizati continuo perturbantur. Hi non sunt pauperes spiritu; quia qui vere pauper est spiritu, se ipso odit et eos diligit qui eum percutiunt in maxilla (cf Mt 5, 39).