Liber,  Titulus, Caput

 1       2,    XIII,  XIII |           viro sine mortali peccato carnaliter commisceri, quoniam omne
 2       2,    XIII,  XIII |            pararetur, quum inter se carnaliter coniungi non possent, nec
 3       2,     XIX,  VI   |            assertione proponunt, se carnaliter cognovisse, quum commercium
 4       2,     XIX,  X    | conversationem habuerat, arravit et carnaliter cognovit eandem. Quod quum
 5       2,      XX,  XXXV |          uxorem, et [eam] postmodum carnaliter cognitam traduxit in domum,
 6       2,   XXIII,  XI   |      cohabitaverit, et ab eo fuerit carnaliter cognita, nunc ipsum asserit
 7       2,   XXIII,  XII  |      intentione, ut eam cognosceret carnaliter, viderunt, sed et in multis
 8       2,   XXIII,  XIII |             prosiliens, se a iuvene carnaliter praecognitam proponebat.
 9       2,   XXIII,  XIII |      confessi sunt, quod se invicem carnaliter praecognoverant, licet iuvenis
10       3,   XXXII,  VII  |       praedictus vir mulierem ipsam carnaliter non cognoverit, et eadem
11       3,   XXXII,  XIV  |             discussionem negotii se carnaliter commiscerent. Postmodum
12       3,   XXXII,  XV   |             duxit uxorem. Quam quum carnaliter cognovisset, orta discordia
13       3,    XLII,  IV   |            nascitur, alius est, qui carnaliter gignit, et alius est, qui
14       3,    XLII,  IV   |           gignit, et alius est, qui carnaliter gignitur, sic et in sacramentali
15       4,       I,  XVII |     commisit, nec viro suo coniungi carnaliter, nec eo vivente cum alio
16       4,       I,  XXVI |             eam postmodum cognoscit carnaliter, iudicatur pro matrimonio
17       4,       I,  XXVI |  nequivisset, ut sibi commisceretur carnaliter, nisi desponsasset eandem,
18       4,       I,  XXXII|           licet saepe nisus fuerit, carnaliter non cognoscens, cum alia
19       4,      II,  XI   |            unquam ad eandem puellam carnaliter accessum habuerit, discretioni
20       4,      II,  XII  |             tamen, ut ipse fatetur, carnaliter non cognovit, licet illa
21       4,       V,  VI   |         sponsalium et post idem vir carnaliter eam cognoverat, et ex ea
22       4,     VII,  II   |         praestitum iuramentum ipsam carnaliter cognoverit, propter hoc
23       4,      IX,  II   |        illam audivit esse ancillam, carnaliter cognovit, ipsum monitione
24       4,      XI,  VIII |            et se affidatam ab eo ac carnaliter cognitam per testes idoneos
25       4,    XIII,  II   |         mensem, ex quo eam duxerat, carnaliter cognoscere. Contigit autem,
26       4,    XIII,  II   |        cognovit, et sponsae nunquam carnaliter adhaesit, imponenda est
27       4,    XIII,  VIII |            desponsaverat in uxorem, carnaliter saepe cognovit, et post
28       4,    XIII,  VIII |         viri et matris delictum, se carnaliter ei non erubuit commisceri.
29       4,    XIII,  IX   |           generis seductoris humani carnaliter se coniunxit. Tandem amicorum
30       4,    XIII,  XI   |          infra eiusdem anni spatium carnaliter cognita, matrem ipsius sibi
31       4,     XIV,  I    |             viduam subarrhasset, et carnaliter cognovisset, cohabitasset
32       4,     XIV,  II   |           puellam affidavit eandem, carnaliter propinquam ipsius cognovit,
33       4,      XV,  VI   |            annos morata, non potuit carnaliter ab ipso cognosci. Licet
34       4,      XV,  VI   |          arcta est, ut nulli possit carnaliter commisceri, nisi per incisionem
35       4,      XV,  VII  |       constare potuit, aliquam esse carnaliter cognitam ab eodem. Muliere
36       4,      XV,  VII  |         dixerunt, quod non poterant carnaliter commisceri. Propter quod
37       4,      XV,  VII  |            iuramento, se commisceri carnaliter nequivisse, proferatis divortii
38       5,    XXXI,  IX   |              se mulierem praedictam carnaliter cognovisse; unde factum