Liber,  Titulus, Caput

 1       1,      II,  XII  |              in communi forma. §. 1. Nolentes igitur divini numinis minui
 2       1,     III,  XXII |            ipsi appellationi deferre nolentes, testes, quos pars altera
 3       1,      IV,  II   |             sollicitudine providere. Nolentes igitur, ut tales constitutiones,
 4       1,       X,  II   |             transeuntibus impertiri. Nolentes autem, ut status ecclesiae
 5       1,      XI,  VIII |      requisivit. Nos itaque denegare nolentes quod a nobis caritate suggerente
 6       1,      XI,  XIV  |              in similibus cautiores. Nolentes autem hoc relinquere indiscussum,
 7       1,     XIV,  III  |            morum fulgeant honestate. Nolentes itaque sustinere, ut ad
 8       1,  XXVIII,  VI   |    presbyteros promoveri contemnunt. Nolentes igitur abusum huiusmodi,
 9       1,    XXIX,  XII  |            nullatenus scripsissemus, nolentes literas nostras, quas pro
10       1,    XXIX,  XXII |     archiepiscopi exceptiones ipsius nolentes admittere, contra eum, ut
11       1,    XXIX,  XXIII| archiepiscopi perpendimus evidenter: nolentes per nos, qui punimus periuria,
12       1,   XXXII,  I    |            igitur decisionem negotii nolentes frivolis exceptionibus impediri,
13       1,  XXXIII,  X    |         humiliter obedirent. Ideoque nolentes, quod iidem canonici tam
14       1,      XL,  VI   |         dispendium salutis aeternae, nolentes viam periuriis aperire,
15       2,       I,  XVIII|              vero abbas et conventus nolentes parti alteri respondere,
16       2,       I,  XIX  |         ipsis iudicibus inquirendum, nolentes, quasi non iudices, sed
17       2,       I,  XX   |           tuo examine recusaverunt. †Nolentes igitur, ut eiusdem causae
18       2,      II,  XVI  |            ad poenitentiam revocare. Nolentes itaque afflictionem eiusdem
19       2,     XIV,  II   |         nulli patrocinari debere, et nolentes tantam illusionem impunitam
20       2,      XX,  LII  |          minus considerate proferre. Nolentes autem deesse supernae gratiae
21       2,    XXIV,  XIV  |             sano eorundem intellectu nolentes aliquatenus dissentire,
22       2,    XXVI,  XII  |         nolle acquiescere, sustinere nolentes, quod subditi praelatis
23       2,   XXVII,  VII  |             rationabiliter separati. Nolentes igitur matrimonia canonice
24       2,     XXX,  IV   |       conscripta, duximus innovanda, nolentes, quod ex innovatione huiusmodi
25       2,     XXX,  IV   |          iudicio fuerint procuranda. Nolentes igitur, quod de statu eiusdem
26       3,      IV,  IX   |        taliter reliquerat, remearet. Nolentes igitur, quod diutius ecclesia
27       3,       V,  XXXIV|            cuius dicimini detulisse. Nolentes igitur, ut saepe dictus
28       3,   XXXII,  XIV  |       legitur esse factum, nos tamen nolentes a praedecessorum nostrorum
29       4,    XVII,  V    |     praesentiam contempsit. Ideoque, nolentes causam ipsam diutius protrahi,
30       5,       V,  III  |    cupiditatis et rapacitatis vilium nolentes inemendatum relinqui, fraternitati
31       5,      VI,  IX   |              Christianus invitos vel nolentes Iudaeos ad baptismum [per
32       5,    XXXI,  XVIII|        spontanea cesserit voluntate: nolentes tamen, ut hi, qui huiusmodi
33       5,   XXXII,  II   |            negotiis saecularibus, et nolentes monachos Cantuarienses relictis
34       5,  XXXIII,  XXVI |      communicando fuerint incursuri. Nolentes igitur haec crebris ad nos
35       5,   XXXIX,  XXX  |       iniungenda, qui excommunicatis nolentes communicant vel inviti,
36       5,   XXXIX,  XXXIX|             a subditis contemnantur. Nolentes itaque malitiis hominum