Liber, Titulus, Caput
1 1, VI, XXII | magis utilem maxime circa temporalia propter potentiam fuerint
2 1, VI, XXIII| si eundem episcopum quoad temporalia vel spiritualia recepisse
3 1, VI, XXIII| ecclesiam quoad spiritualia vel temporalia, nec in spiritualibus vel
4 1, VI, XXIII| ecclesiam quoad spiritualia vel temporalia recepisset, vel in spiritualibus
5 1, VI, XXIII| constaret, quod Warmaciensis temporalia saltem receperat, et ministrarat
6 1, IX, X | qui spiritualia simul et temporalia ministrarunt. Verum tamen
7 1, XXXIII, VI | duntaxat, qui ab eo suscipiunt temporalia. Sed Pontifex in spiritualibus
8 2, XXIV, XXX | Clerici non habentes temporalia a laicis non tenentur eis
9 2, XXV, VI | ecclesiam vendicabat [sibi quoad temporalia], munitum se [super hoc]
10 2, XXV, VI | impetitione episcopi quoad temporalia eiusdem ecclesiae sententialiter
11 2, XXVII, XXII | pars praedicta, quod ad temporalia restitui non debuit idem
12 3, XIX, IX | permutatio de spiritualibus ad temporalia improbetur, praedictum arbitrium,
13 3, XXIX, V | iurisdictionem usurpent, nec ab eis temporalia exigant quibus spiritualia
14 3, XXXVI, VII | petens ecclesiam quoad temporalia et spiritualia, obtinet
15 3, XXXVI, VII | intendebat [sibi] quoad temporalia vindicare, ad faciendam
16 3, XXXVI, VII | impetitione ipsius quoad temporalia eiusdem ecclesiae duximus
17 3, XLI, VI | fuit sanguine dedicatum, temporalia promittebat: novum autem,
18 4, XVII, XIII | intelligitur legitimare etiam quoad temporalia. Hoc tamen ultimum non est
19 4, XX, V | possent, laici clericis temporalia subtrahebant, oblationes,
20 5, III, XXXIV| intentione ducatur, ut per temporalia bona, quae offert, spiritualia
21 5, III, XXXIV| essent eum, nisi commoda temporalia perciperent, admissuri:
22 5, XXVII, V | confessus fuerit se adhuc temporalia detinere: verum idem episcopus
23 5, XXXIII, XIV | ipsum ius patronatus et temporalia, et episcopum, tanquam dioecesanum,
24 5, XXXIII, XVII | eum libertate, quantum ad temporalia, sic et iste, quantum ad
25 5, XXXIII, XVII | donasse, quum ad illos utique temporalia et ad istum spiritualia
|