Liber,  Titulus, Caput

 1       1,      VI,  XIX   |              Romanus Pontifex iudex sit ordinarius singulorum, quando de ipsa
 2       1,      IX,  V     |              promissione extortam iudex ordinarius seu delegatus invenerit,
 3       1,    XXIX,  VII   |            causa fertur sententia, quum ordinarius iudex eam ad mandatum ipsius,
 4       1,    XXIX,  VII   |             respondemus, quod, si iudex ordinarius ad mandatum iudicis delegati
 5       1,    XXIX,  VIII  |                         CAP. VIII.~ ~Si ordinarius scit, eum non canonice institutum,
 6       1,    XXIX,  VIII  |          possessionem etiam corporalem, ordinarius iudex non debet iudicis
 7       1,    XXIX,  XXVIII|              verum intellectum. – §. 3. Ordinarius ad mandatum delegati exsequitur
 8       1,    XXIX,  XXVIII|          demandatur, quaesivisti, an si ordinarius ipsam iniustam esse cognoverit,
 9       1,    XXIX,  XXVIII|                 respondemus, quod, quum ordinarius teneatur obsequi delegato,
10       1,    XXXI,  II    |                              CAP. II.~ ~Ordinarius, qui scit, non ut iudex
11       1,    XXXI,  III   |                          CAP. III.~ ~Si ordinarius subiectus episcopo profert
12       1,    XXXI,  VI    |             quis perseverat in peccato, ordinarius loci potest supplere, non
13       1,    XXXI,  VII   |                             CAP. VII.~ ~Ordinarius supplet negligentiam abbatis,
14       1,    XXXI,  XX    |                              CAP. XX.~ ~Ordinarius, cui competit absolvere
15       1,   XLIII,  X     | compromittentium exspirat compromissum; ordinarius tamen ex potestate ordinaria
16       2,       I,  V     |          iustitiam consequi; alias loci ordinarius poterit adiri. Et secundum
17       2,   XVIII,  II    |                incidenter, potest iudex ordinarius novum inchoando processum
18       2,  XXVIII,  VI    |          appellatum est, maxime si suus ordinarius iudex exsistat. [Item si
19       2,  XXVIII,  LX    |               statuimus, ut, sive iudex ordinarius sive delegatus aliquid comminando
20       3,     XII,  UN    |                ad vacaturam praebendam, ordinarius tamen asserebatur non esse,
21       3,  XXXVII,  IV    |                              CAP. IV.~ ~Ordinarius compellit abbatem, ut monachos
22       5,     III,  XLII  |                 conferenda; cogit tamen ordinarius laicos observare laudabiles
23       5,   XXVII,  V     |                Magdeburgensis non esset ordinarius iudex eius, non crediderat,
24       5,   XXXIV,  XV    |               Constantiensis episcopus, ordinarius iudex, ei purgationem indixit;
25       5,   XXXIV,  XV    |                 delegatis, non debuerit ordinarius purgationem indicere infamato. [