Liber, Titulus, Caput
1 1, VI, XL | numerum esse minorem, quum decem et octo tantum archiepiscopum
2 1, VI, XL | septem praepositorum et decem et octo praelatorum praesentium,
3 1, VI, L | fideliter retulisset,] Quum decem et octo fuerint canonici,
4 2, I, XIX | aliquo prima die, quumque decem de parte adversa secundo
5 2, XX, XXXVI| seque propter hoc infra decem dies post interlocutoriam
6 2, XX, XLVI | per suum capellanum intra decem dies fecit ad nostram praesentiam
7 2, XXIII, XI | quaedam libera mulier per decem annos et ultra cuidam servo
8 2, XXVII, XV | respondendum, quod, quum post decem dierum spatium sententia
9 2, XXVII, XVIII| praedicti P. et A. annuatim decem solidos acceperunt, quos
10 2, XXVII, XXIII| hoc cognoscebant, te in decem solidos condemnassent, tu
11 2, XXX, III | esse credebantur, et infra decem dies ille, contra quem sententiatum
12 3, IV, VIII | habitationem elegit, iam per decem annorum spatium ecclesia
13 3, XI, III | de capitulo recessisset, decem tamen alii numero plures
14 3, XI, III | dignitate maiores, quum decem et novem tantum, qui ius
15 3, XII, UN | proventibus, eandem cancellariam decem mensibus iam elapsis Henrico
16 3, XIX, IX | dictus praepositus obtineret decem millia solidorum regalium [
17 4, VII, V | est moratus de qua etiam decem filios procreavit. Quia
18 4, VII, V | cohabitaverunt adinvicem, ac decem filios susceperunt, quum
19 5, I, XXII | correctione procedere, quum iam decem et septem essent menses
20 5, III, XIX | triginta solidos, abbas vero decem, et familia duodecim pro
21 5, III, XXIV | sed, excommunicatoribus decem libras pro absolutione quaerentibus,
22 5, VII, XI | intercessionibus impetravit, quod pro decem iustis non perderet universos.
|