Liber, Titulus, Caput
1 1, II, X | nihilominus prohibente, ne delictum personae redundaret in damnum
2 2, XIV, VIII | depositionis, si hoc meretur delictum.~ ~Idem.~ ~Veritatis est
3 2, XXV, VI | instrumenti falsavit, quia tamen delictum personae in damnum ecclesiae
4 2, XXVII, XI | ultimum vero eidem mulieri delictum suum tibi confessae poenitentiam
5 3, I, IX | ecclesiis pervenisse, quae aut delictum in se, aut occasionem habeant
6 3, V, XXIX | observetur. Metropolitani vero delictum superioris iudicio relinquatur,
7 3, XI, II | ulterius protrahenda, quam delictum fuerit in excedente repertum.~ ~
8 4, XIII, VIII | postquam novit viri et matris delictum, se carnaliter ei non erubuit
9 4, XIII, VIII | tenentur, et enorme deflere delictum, quod pro tam nefanda libidine
10 4, XIII, IX | nec suum voluit confiteri delictum; nunc autem reversus ad
11 5, XII, VI | quibus augetur vel minuitur delictum. Hoc dicit usque ad §. Illi
12 5, XII, VI | secundum locum et tempus, quo delictum committitur, unicuique poenitentia
13 5, XVI, V | cuidam sacerdoti huiusmodi delictum confessos fuise, publice
14 5, XXV, II | mulierem de matriculis propter delictum suum contra ordinem sacerdotii
15 5, XXXIII, XIV | privilegia libertatis, ne delictum personae in damnum ecclesiae
16 5, XXXIII, XX | XX.~ ~Si is propter cuius delictum positum est interdictum,
17 5, XXXIV, IV | CAP. IV.~ ~Si delictum est probabile, non indicitur
18 5, XXXVII, I | est criminosus, quoties delictum iterat.~ ~Ex concilio Toletano.~ ~
19 5, XXXVIII, VII | agere poenitentiam; sed, si delictum est publicum, debet publice
20 5, XXXIX, VI | auctoritate vel mandato delictum committi probatur.~ ~
21 5, XXXIX, XXXII| confitentur, se tale commisisse delictum, per quod ipso actu excommunicationis
|