Liber,  Titulus, Caput

 1       1,     VII,  I   |        nostram ipsius transgressus excessum et, novo quodam mutationis
 2       1,      XI,  XV  |       facto ipso enormiter fuisset excessum, de misericordia tamen,
 3       1,    XXIX,  XXIX|        ipsum per tantum iniuriarum excessum non se tantummodo, sed etiam
 4       1,    XXIX,  XXIX| supplicavit, ut tantam iniuriam et excessum, nec non in ipsum, sed potius
 5       1, XXXVIII,  VI  |       procurationem commiserat, ob excessum similem eadem innodatus
 6       2,      XX,  XLII|           est probasse deceptionis excessum, et aliud probare quantitatem
 7       5,     III,  XXV |            quibus tam exsecrabilem excessum sine intermissione deplorent.
 8       5,      IX,  II  |         est, promoveri poterit, et excessum suum dignis poenitentiae
 9       5,   XVIII,  V   |          presbytero in confessione excessum suum humiliter et reverenter
10       5,   XVIII,  V   |           huiusmodi praesumptionis excessum, et exinde ecclesiae, cuius
11       5,   XXIII,  II  |          aetatis suae annum eundem excessum commisisse, memoratum abbatem
12       5,   XXVII,  IV  |            praesentiam, suum nobis excessum plenius intimarunt, scilicet,
13       5,   XXVII,  V   |           et sponte suum confessus excessum, in multa contritione cordis
14       5,   XXVII,  V   |      recognosceret et confiteretur excessum, et non iudicium, sed misericordiam
15       5,  XXVIII,  II  |           et proprium recognoscens excessum, in tanto sibi periculo
16       5,     XXX,  III |     religiosum locum, ubi deploret excessum, tanquam fratrem assumi,
17       5,    XXXI,  III |   contrarium tantae praesumptionis excessum, nec volentes incorrectum
18       5,    XXXI,  XI  |   palliandum tantae praesumptionis excessum proposuerit idem Petrus,
19       5,   XXXIX,  XL  |          quando propter manifestum excessum fuit excommunicatus. Et
20       5,   XXXIX,  XL  |         manifestum excommunicasset excessum, metropolitanus non debet