Liber,  Titulus, Caput

 1       1,      IX,  I    |        qui melius tui potes tam animi debilitatem nosse, quam
 2       1,      IX,  VI   |  praesentia proponuntur, formet animi sui motum, et tanta sit
 3       1,      XX,  III  |        affectasse, quo iudicium animi non habebat, praesertim
 4       1,     XXI,  IV   |         non iuris effectus, sed animi destinatio attendatur, unde
 5       1,     XXX,  III  |          immo iustissimum motum animi nostri temperaret, poena
 6       2,    XIII,  XV   |          quia tamen iudex motum animi potuit ex aliis causis informare,
 7       2,    XIII,  XV   |    sententia iudicis, qui motum animi sui potuit ex causis aliis
 8       2,      XX,  XXVII|   civili cautum exsistit, motum animi sui ex argumentis et testimoniis,
 9       2,      XX,  XXXII|       assistit, ex quibus motum animi sui convenit iudicem informare,
10       2,  XXVIII,  LI   |       medio, apud archidiaconum animi possessio dignoscitur remansisse,
11       3,       V,  XVII |     ipsius inutiles relevandos, animi studium sollicitioris assumpsimus,
12       3,     XII,  UN   |  respondere; circa carnalitatem animi, quia non ex affectu carnali,
13       3,     XIX,  VIII |        L. clericus ducti quadam animi levitate de permutatione
14       4,     VII,  VII  | cohabitasset eidem, ab ea demum animi levitate recedens Messanam
15       4,      XX,  V    | Castellae habemus, motum nostri animi temperasset, in ipsos ita
16       5,     III,  XLVI |        nullo pacto, sed affectu animi praecedente utrinque taliter
17       5,       V,  I    |      non habeat, qui cupiditate animi, dum vendit docendi licentiam,
18       5,       X,  I    |     iracundiae calore et furore animi ducta, eundum filium interfecit. †
19       5,      XX,  IV   |        et artes perditionis cum animi exquisita malitia recurrentes,