Liber,  Titulus, Caput

 1       1,      VI,  XXVIII|         quod tuae sollicitudinis prudentia merito poterit commendari,
 2       1,   XVIII,  VII   |      Miramur non modicum [de tua prudentia, quod, quum ad nos tua consultatio
 3       1,      XL,  I     |       confirmavit. Nos igitur de prudentia et honestate vestra confidentes,
 4       2,    XIII,  IX    |    Causam ipsam vobis, de quorum prudentia et honestate confidimus,
 5       2,    XXII,  IV    |         igitur quanto amplius de prudentia vestra et honestate confidimus,
 6       2,    XXIV,  XXII  |        tenearis, sicut tua etiam prudentia recognoscit, si praestitum
 7       3,       X,  IV    |      credimus, tuae discretionis prudentia, qualiter tu et fratres
 8       3,    XXVI,  IX    |  Episcopo.~ ~Quia nos †tua duxit prudentia consulendos, utrum clerici
 9       3,    XXXI,  XXI   |          libere ministrare, nisi prudentia forte suppleverit in illis
10       4,      II,  XIV   |           annos habebat, utrumne prudentia tunc in illa suppleret aetatem:
11       4,      II,  XIV   |         eandem, et aetatem in ea prudentia non supplebat, procul dubio
12       4,      IV,  III   |       super quibus consuluit nos prudentia tua, tibi, quantumcunque
13       4,     XIX,  III   |         defunctae proponit, haec prudentia tua cognoscat, quod, si
14       4,      XX,  III   | allegabilis.~ ~Clemens III.~ ~De prudentia vestra valde miramur, quod,
15       5,      IX,  II    |          Quia ergo tua nos duxit prudentia consulendos, qualiter puniri
16       5,    XVII,  IV    |        intercepti, tua nos duxit prudentia consulendos. Super quo utique
17       5,    XVII,  VI    |          Unde, quoniam super his prudentia tua duxit sedem apostolicam