Liber,  Titulus, Caput

 1       1,  XXXIII,  X    |    exceptis, se obedire velle eius monitis et praeceptis concorditer
 2       1,    XXXV,  IV   | abrenunciaret. Ille igitur nostris monitis acquiescens, et eidem liti
 3       1,    XXXV,  IV   |    praedictus P. nostris super hoc monitis acqiuevit, ipsi quoque benignis
 4       2,    XXIV,  XXIX |        prorsus absolventes. Quodsi monitis vestris forte acquiescere
 5       2,    XXVI,  XVII |            praemisimus, contemptis monitis nostris et mandatis, quibus
 6       2,   XXVII,  XII  |           moneret, et, eorum forte monitis non admissis, hoc ipsi auctoritate
 7       2,  XXVIII,  XXIX |        admoneri, et credimus, quod monitis nostris acquiescet, quia
 8       3,    VIII,  V    |       conscientia detinere. Quodsi monitis tuis acquiescere forte noluerint,
 9       3,    XXXV,  III  |      collegium vestrum precibus et monitis, quibus possumus, exhortamur,
10       4,       I,  X    |             et, si non acquieverit monitis, ecclesiastica censura compellas,
11       4,      II,  V    |          ipsam dimitteret, et quia monitis tuis in hac parte noluit
12       4,     XVI,  I    |           copularet: ipsa, spretis monitis tuis, alii nubere non expavit.
13       4,      XX,  V    |        quum apud eum nihil prorsus monitis profecisset, certum ei diem
14       5,     XIX,  VII  |          pagina detestatur. Qui si monitis vestris parere contempserint,
15       5,    XXXI,  XVIII|          servare, et quos inducere monitis et flectere minis ac terroribus
16       5, XXXVIII,  V    |           et crebris et salubribus monitis poenitentia est indicenda.~ ~
17       5,   XXXIX,  XL   |         archipresbyterum. Sed quia monitis non parebat, excommunicatum