Liber,  Titulus, Caput

 1       2,   XXVII,  XXII |        aliis erat multipliciter infamatus, et quum super his et aliis
 2       5,       I,  XVII | excessibus suis quisquam fuerit infamatus, ut in tantum iam clamor
 3       5,       I,  XXI  |         debet quis apud iudicem infamatus reputari. H. d. usque ad
 4       5,       I,  XXI  |         crimine reputari debeat infamatus, de quo ipsum duo vel tres
 5       5,       I,  XXIII|        criminis, nisi de eo sit infamatus; et infamato, accusatore
 6       5,       I,  XXIII|       homicidio, publice fuerit infamatus, concessionem nostram sibi
 7       5,       I,  XXIV | excessibus suis quisquam fuerit infamatus, ita ut iam clamor ascendat,
 8       5,     III,  XXXII|        bonae famae, an graviter infamatus et valde suspectus, et utrum
 9       5,     III,  XXXII|         insufficientia graviter infamatus. Quumque per monachos, qui
10       5,      IX,  III  |                     CAP. III.~ ~Infamatus de apostasia compellitur
11       5,   XXXIV,  I    |                       CAP. I.~ ~Infamatus fide dignus per iuramentum
12       5,   XXXIV,  II   |                      CAP. II.~ ~Infamatus, tertio monitus se non corrigens,
13       5,   XXXIV,  V    |                       CAP. V.~ ~Infamatus, contra quem crimen probari
14       5,   XXXIV,  X    |   Propter magnitudinem crimisis infamatus suspendi potest, nedum ab
15       5,   XXXIV,  X    |      ibi purgetur, ubi noscitur infamatus, fraternitati tuae per apostolica
16       5,   XXXIV,  XII  |       et graves de illo crimine infamatus, quum coepiscopi sui, super
17       5,   XXXIV,  XV   |         crimine fuisset publice infamatus, bonae memoriae Constantiensis
18       5,   XXXIV,  XV   |        inimicis fuisset aemulis infamatus et a Constantiensi capitulo
19       5,   XXXIV,  XVI  |    criminibus, de quibus fuerat infamatus, tanquam, dimissis per poenitentiam,
20       5,   XXXIV,  XVI  |       incontinentiam, de quibus infamatus exsistit, iuret se minime