CAP. IV.
Laici, collectas imponentes clericis vel ecclesiis, seu
iurisdictionem eorum usurpantes, si moniti non desistunt, sunt excommunicati
cum suis fautoribus; potest tamen episcopus cum clero eis in necessitate
praebere subsidia.
Ex concilio Lateranensi.
Non
minus †pro peccato eorum, qui faciunt,
quam pro illorum detrimento, qui sustinent, grave nimis esse dignoscitur, quod
In diversis mundi partibus consules civitatum et rectores, nec non et alii, qui
potestatem habere videntur, tot onera frequenter imponunt ecclesiis, [et] ita
gravibus eas et crebris exactionibus premunt, ut deterioris conditionis
factum sub eis sacerdotium videatur, quam sub Pharaone fuerit, qui legis
divinae notitiam non habebat. Ille quidem omnibus aliis servituti subactis
sacerdotes suos et possessiones eorum
in pristina libertate dimisit, et eis alimoniam de publico administravit. Isti
vero onera sua fere universa imponunt ecclesiis, et tot angariis eas affligunt,
ut eis illud, quod Hieremias
deplorat, competere videatur: “Princeps provinciarum facta est sub tributo;”
sive quidem fossata, sive expeditiones, seu alia quaelibet sibi arbitrentur
agenda, de bonis ecclesiarum et clericorum et pauperum Christi usibus deputatis
volunt fere cuncta compleri. Iurisdictionem etiam et auctoritatem episcoporum et aliorum praelatorum ita
evacuant, ut nihil potestatis eis in suis videatur hominibus remansisse. Super quo dolendum [est] pro ecclesiis, dolendum
etiam est nihilominus pro ipsis, qui timorem Dei et ecclesiastici ordinis
reverentiam videntur penitus abiecisse. Quocirca sub anathematis
districtione fieri de cetero talia severius
prohibemus, nisi episcopus et clerus tantam necessitatem vel utilitatem
adspexerint, ut absque ulla exactione ad relevandas communes utilitates, vel
necessitates, ubi laicorum non suppetunt facultates, subsidia per ecclesias
existiment conferenda. Si autem consules aut alii de cetero ista commiserint,
et commoniti desistere forte
noluerint, tam ipsi quam fautores eorum excommunicationi se noverint subiacere,
nec [fidelium] communioni reddantur,
donec satisfactionem fecerint competentem.
|