CAP. VII.
Clerici non debent necessitatibus seu utilitatibus civitatum
seu aliorum locorum, etiam ubi laicorum non suppetunt facultates, subvenire,
nisi prius Romanus Pontifex consulatur. Hoc primo Sententiae et constitutiones,
editae a laicis collectantibus ecclesiam, sunt ipso iure irritae, nec ullo
tempore convalescunt. Hoc secundo. Rectores, excommunicati ob gravamina
praemissa, remanent excommunicati, etiam post depositum officium; nihilominus
excommunicati sunt successores, nisi satisfecerint infra mensem. Hoc tertio.
Hoc dicit ad maiorem declarationem et pro novitiis.
Idem in concilio generali.
Adversus
consules et rectores civitatum, vel alios, qui ecelesias et ecclesiasticos
viros talliis seu collectis et exactionibus aliis aggravare nituntur, volens
immunitati ecclesiasticae Lateranense concilium providere, praesumptionem
huiusmodi sub anathematis districtione prohibuit, transgressores et fautores
eorum excommunicationi subiacere praecepit, donec satisfactionem impenderint
competentem. Verum, si quando forte episcopus simul cum clericis tantam
necessitatem vel utilitatem perspexerit, ut absque ulla coactione ad relevandas
utilitates vel necessitates communes, ubi laicorum non suppetunt facultates,
subsidia duxerit per ecclesias conferenda, praedicti laici humiliter et devote
recipiant cum gratiarum actione. Propter imprudentiam tamen quorundam Romanus
Pontifex prius consulatur, cuius interest communibus utilitatibus providere.
Quia vero nec sic quorundam malitia contra Dei ecclesiam conquievit, adiicimus,
ut constitutiones et sententiae, quae a talibus vel de ipsorum mandato fuerint
promulgatae, inanes et irritae habeantur, nullo unquam tempore valiturae.
Ceterum, quia fraus et dolus alicui patrocinari non debent, nullus vano
decipiatur errore, ut infra tempus regiminis sustineat anathema, quasi post
illud non sit ad satisfactionis debitum compellendus. Nam et ipsum, qui
satisfacere recusaverit, et successorem ipsius, nisi satisfecerit infra mensem,
manere decernimus ecclesiastica censura conclusum, donec satisfecerit
competenter, quum succedat in onere qui substituitur in honore.
|