CAP.
XII.
Quum Papa
absolutionem excommunicati delegat, mandat recipi cautionem de parendo mandatis
ecclesiae.
Urbanus III.
Senonensi Archiepiscopo.
Ad haec autem, quum [nonnunquam] inter [aliquos]
parochianos tuos, †vel inter eos et alios controversia coram
delegatis iudicibus agitetur, saepius a iudicibus ipsis, ut asseris,
auctoritate apostolica tibi iniungitur, ut alteram partium, forte parere
iudicio contemnentem, vel ob aliam causam rationabilem ecclesiastica
districtione percellas. Illi vero, qui subiacere excommunicationi mandantur, ad
alios iudices literas ab apostolica sede impetrant, a quibus nihilominus
auctoritate apostolica tibi mandatur, ut eos, qui de priorum iudicum
mandato excommunicati fuerant, habeas absolutos. Super quo tua discretio
dubitat, quid tibi in diversitate huiusmodi sit agendum. Ad quod breviter
respondemus, quod, si literae, ad secundos iudices impetratae, tacita veritate
obtentae non fuerint, eos ad mandatum eorum absolutos habere debes; praecipue
quum Romana ecclesia
absolutionem sententiae delegatorum iudicum nequaquam consuevit aliis delegare,
nisi in literis commissionis contineatur expresse de sufficienti cautione
praestanda ab his, qui absolvi debent, quod iudicio ecclesiae debeant obedire.
|