CAP.
XLIV.
Si coniux scit
pro certo impedimentum matrimonii, non debet reddere debitum, sed potius
excommunicationem pati; si autem hoc credat ex causa probabili et discreta,
potest reddere debitum, non autem exigere; sed si ex levi et temeraria causa,
deposita conscientia potest reddere et exigere.
Idem.
Inquisitioni
tuae breviter respondentes
credimus distinguendum, utrum alter coniugum pro certo sciat impedimentum
coniugii, propter quod sine mortali peccato non valeat carnale commercium
exercere, quamvis illud apud ecclesiam probare non possit, an impedimentum
huiusmodi non sciat pro
certo, sed credat. In primo itaque
casu debet potius excommunicationis sententiam humiliter sustinere, quam
per carnale commercium peccatum operari mortale. In secundo vero casu distinguimus, utrum habeat
conscientiam huiusmodi ex credulitate levi et temeraria, an probabili et
discreta; et quidem ad sui
pastoris consilium, conscientia levis et temerariae credulitatis explosa,
licite potest non solum reddere, sed exigere debitum coniugale. Verum quum
conscientia pulsat animum ex credulitate probabili et discreta, quamvis non
evidenti et manifesta, debitum quidem reddere potest, sed postulare non debet,
ne in alterutro vel contra legem coniugii, vel contra iudicium conscientiae
committat offensam. Tu ergo iuxta responsionem praescriptam super
illo procedas articulo, de quo nos consulere
voluisti.
|