CAP.
XVI.
Episcopus in
ecclesiis dioecesis suae debet esse contentus iuribus episcopalibus, et quae sint
iura episcopalia declarat.
Honorius
III. Episcopo Assisinatino.
Conquerente
oeconomo monasterii sancti Benedicti montis Subasii nobis innotuit, quod tu
iuribus episcopalibus non contentus, quae in ecclesiis seu capellis eiusdem
monasterii debes habere, a quibusdam earum procurationem exigis, quas ad dandam
procurationem minime sufficere proponebat, petens, ut iure tuo contentus
exsistens a molestatione dictarum ecclesiarum super ceteris desisteres,
postulans etiam ad omnem litis materiam in posterum amputandam, ut specificares, quae tibi ratione
iuris episcopalis competerent in eisdem, quorum quibusdam iuribus
episcopalibus specificatis hinc inde lis fuit super praemissis
legitime contestata. Nos autem, inspectis probationibus utrinque receptis, et quae ab utraque parte fuere
proposita plenius intellectis, decrevimus, ut in ecclesiis seu capellis
tuae dioecesis, ad monasterium ipsum spectantibus, habeas canonicam
obedientiam, subiectionem et reverentiam, institutionem et destitutionem,
correctionem et reformationem, ac censuram ecclesiasticam, iurisdictionem
quoque causarum omnium ad forum ecclesiasticum de iure spectantium,
poenitentias et sacramentorum omnium, quae ab episcopo sunt recipienda,
collationem, synodum et synodatici seu cathedratici nomine duos solidos Lucensis
monetae, quartam decimationum et mortuariorum, visitationem quoque annuam,
ita, quod, quum ad eas visitandas accesseris, non amplius procurationis nomine
requiras ab eis, nisi quantum, pensatis facultatibus earundem, moderate
poterunt exhibere, ne plus ceteris capellis eiusdem dioecesis in
procurationibus ullatenus onerentur, et ecclesiam S. Pauli de Assisia
a procurationis onere penitus relevamus. Tu autem his iuribus in praefatis
ecclesiis contentus exsistens, non amplius ab eis exigas praeter moderatum
auxilium, quod iuxta formam Lateranensis concilii, si manifesta et rationabilis
causa exstiterit, cum caritate postulandum, sicut ab aliis ecclesiis eiusdem
dioecesis pro necessitate temporis sustinemus.
|