[1130.1.1]
Anno Dominicae Incarnationis millesimo centesimo trigesimo, mense Martio,
octava indictione. [1130.1.2] Cumque predictus Anacletus
electus fuisset, Beneventanis mandavit, qualiter ipse electus fuisset, et ut
Beneventani sibi facerent fidelitatem. [1130.1.3] Prefatus
igitur Innocentius consecratus pontifex videns populi Romani divisiones et
civilia bella cotidie oriri, consilio habito, ultra Montes perrexit, ad regem
quidem Francorum et ad alios Romanae Sedis fideles; qui honeste et diligenti
cura ab eis susceptus est. [1130.1.4] Continuo apud Remensem
civitatem synodum celebravit; ad cuius conventus presentiam archiepiscopi, et
episcopi fere centum, sicut accepimus, et quinquaginta convenere; ibi Anacletum
illum et eius fautores vinculis excommunicationis alligavit.
[1130.2.1] Eodem anno, predictus Roffridus Beneventanus
archiepiscopus mortuus est et Landulphus, filius Roffridi de Gaiderisio,
electus est in archiepiscopum.
[1130.3.1] Eodem anno, predictus Anacletus venit
Beneventum; deinde Abellinum civitatem ivit et cum predicto duce Rogerio
stabilivit, ut eum regem coronaret Siciliae; et his statutis, Anacletus ille
Beneventum revertitur, et dux ipse Salernum; deinde Siciliam remeavit.
[1130.4.1] Anno igitur ipso, predictus Anacletus cardinalem
suum, Comite nomine, ad ducem illum direxit, quem die Nativitatis Domini in
civitatem Palormitanam in regem coronavit. [1130.4.2]
Princeps vero Robertus Capuanus coronam in capite eius posuit, cui non dignam
retributionem impendit.
[1130.5.1] Et eodem anno, ipse Anacletus consecravit Romae
predictum Landulphum archiepiscopum.
[1130.6.1] Et his omnibus actis, idem rex Rogerius,
exercitu congregato, comprehendit Amalfiam. [1130.6.2]
Cumque predictus Anacletus, ut supra, cum duce Rogerio apud civitatem locutus
esset Abellinum, Beneventum revertitur; et consilio accepto, vocari fecit
predictum Ioannem, et Dauferium et Benedictum iudices, et Lodoicum medicum et
Potonem Spitameta, et accipiens ab eis ducentos solidos reduxit illos in
civitatem, et omnes illorum possessiones eis concessit. [1130.6.3]
Deinde cum illis et aliis suis fautoribus tractavit, quomodo communitatem
frangeret, quae infra civitatem coniuraverat a tempore mortis prenominati
Guidelmi rectoris. [1130.6.4] Sepissime etenim relatum
fuerat, quod ob eius infestationem et civitatis detrimentum communitas illa
fuisset ordinata, maxime a tempore predicti papae Honorii, quatenus idem papa
eis, qui rectorem illum interfecerant, nocere non posset. [1130.6.5]
Item sibi narratum fuerat, quomodo idem pontifex Honorius Beneventum venisset
post mortem predicti rectoris et cum civibus satis satisque fuisset locutus, ut
iudices illos, qui ab illius morte rectoris exulaverant, in civitatem
permitterent introire et ad domos eorum, quamvis destructas, remeare; quod
obtinere non potuit. [1130.6.6] Unde, ut prediximus,
idem pontifex Honorius valde iratus de Beneventana civitate exivit, et cum duce
Rogerio de civitatis tractavit desolatione.
[1130.7.1] His et aliis multis predicto Anacleto de
communitate illa sic ordinata relatis, continuo, consilio predictorum iudicum
et aliorum eius fautorum communicato, Anacletus ipse Robertum Capuanum
principem, qui tunc sibi favebat, vocari precepit, ut virtute militum copiosa
stipatus ad eum festinaret; qui, nuntiis acceptis, sicut mandaverat,
acceleravit. [1130.7.2] Confestim fractionem communitatis faciendam
cum eo disponens precatur eum, ut super hoc viriliter auxilietur. [1130.7.3]
Quid multis? Die constituto, in octavis quidem Epiphaniae, et prefato principe
cum suis insistente, vocatur Rolpoto de Sancto Eustasio, qui precipuus super
illa videbatur communitate ferventior, et Beneventus de Ioanne de Rocca, et
Roffridus de Anselmo, et Dauferius Barbae Maioris aliique eiusdem Rolpotonis
sequaces, qui acciti in palatio Dacomarii, ubi tunc Anacletus ipse, consilio
celebrato, morabatur, conveniunt ut, quid Anacletus peteret, audirent. [1130.7.4]
Ex adverso denique Crescentius, tunc rector, fere quatringentos suos vocaverat
fautores armatos, ut eos vocatos sine audientia caperet; continuo Anacleti
fautores sic armati et principis vigorem habentes insurgunt, armisque eductis,
Rolpotonem illum et cunctos, qui cum illo venerant, turpiter comprehendentes in
palatio illo Dacomarii vinctos tenuerunt: deinde per plateas eorum amicos
inventos comprehenderunt. [1130.7.5] Ioannem vero quendam,
ut ita dicam, iocularium, ultra quam credi potest, lapidibus gladiisque
diversis trucidant; sed sic trucidatus et vulneribus multis afflictus de eorum
manibus semivivus evasit; qui plures postea advixit annos. [1130.7.6]
Cumque prefatus Rolpoto cum sequacibus suis taliter captus fuisset, statuit
predictus Anacletus, ut Persicum et Roffridum iudices caperet; qui actibus
illorum consenserant, et quorum consilio longo sic tempore communitas illa
regnaverat. [1130.7.7] Predictus autem Persicus et
Roffridus iudices huiusmodi consilia per amicos sentientes, civitatem silentio
exeuntes manus Anacleti et inimicorum evaserunt; sicque per dimidium fere annum
exulaverunt. [1130.7.8] Audiens itaque predictus Anacletus
sic Persicum et Roffridum diffugientes, mirabiliter contristatus est et
mirabatur, quomodo eius consilium esset patefactum: excogitaverat enim ut, si
iudices illi capti fuissent, in Siciliam illos captivos, Beneventum nunquam
reversuros, transmitteret. [1130.7.9] Et his actis, a
compluribus predicti Rolpotonis amicis Anacletus ille rogatur, ut Rolpotonem
illum a vinculis solvat, et orationibus eorum favens, a vinculis eum absolvit;
qui sacramento firmavit iam amplius communitatem illam vel aliam nunquam
tenendam; alios vero eius sequaces sacramentis ligatos de civitate proiecit, ut
sine ipsius Anacleti voluntate vel sui rectoris civitatem non ingrediantur. [1130.7.10]
Quibus omnibus ita peractis, predictus Anacletus die kalendarum Martiarum
Salernum ivit; deinde, consilio accepto, Romam redeundi disposuit.
[1130.8.1] Cumque de captione predicti Anacleti Rolpoto
ille evaderet, cepit mirabiliter mirabiliusque multas variasque in pectore
moliri machinationes, qualiter contra Anacletum et eius fautores, qui se
turpiter comprehenderant, et quorum institutione hortum suum vendiderat
sexaginta romanatos, quos predicto dederat Anacleto, ageret. [1130.8.2]
Aiebat quidem Rolpoto ille morti prius velle succumbere, quam captivitatem suam
et amicorum suorum dimittere impunitam; cepit namque nova cotidie experiri
consilia et contra eius adversarios torvo semper vultu et animo excogitare.
|