[486-513]

Hie ortu cultura nouo uitaque decenti
Gramatice locat artifices et uiuere cogit;
Illic Donatus rector, patronus et heres,
Gramatice precepta docens uiciumque recidens,
Doctrina, uerbis, studio, racione, figura
Ampliat, extollit, ditat, deffendit, honestat
Gramaticam nomenque sibi speciale meretur
Vt non gramaticus dicatur, at emphasis ipsam
Gramaticam uocat hunc, signans sub nomine numen.
Noster Aristarcus donaria fundit in artem
Gramaticam, cujus thesauros ampliat, auget
Diuitias uiresque suos mensurat in illa.
Partes grammatice dissutas cogit in unum
Dindimus et propriis describit singula formis.
Gramatice tractus pertractat apostata noster,
Pigrius in dictis torporis somnia passus;
In scriptis errans propriis, aut hebrius esse,
Aut magis insanus, aut dormitare putatur.
Claudicat ille fide, ne fama claudicet eius
Tractatus, uenditque fidem, ne premia libri
Depereant, erratque fides, ne rumor aberret.
Solos artifices quos fama beauit adulta
Laude nec a fama discessit gloria facti,
Hec scriptura tenet, minime dignata fateri
Gramaticos humiles, qui sola cortice gaudent,
Quos non dimittit intus pinguedo medulle:
Si foris exposcunt framenta, putamine solo
Contenti, nequeunt nuclei libare saporem.