[159-189]

Degenerat polletque minus, lentescit abunde
Quartus equs formaque jacet cursuque tepescit,
Predictis famulans, illos quasi pronus adorat.
Ancillatur eis nec se negat esse clientem
Horum, sed tanquam dominis ut uerna ministrat.
Non tamen omnino Naturam sentit auaram,
Immo dote sua qua se tueatur habundat,
In nullo paciens eclipsim muneris huius,
Quo de more solet Natura beare iugalem.
Nec uiole marcent, quamuis rosa floris honore
Splendeat aut cultus componat lilia candor.
Non omnis delirus erit cui sensus Vlixis
Defficit, aut mutus quem nescit musa Maronis.
Non nitor argenti liuet, si fulgurat aurum,
Non minus arma rapit Hector, si plenius Aiax Fulminat: a simili non omnis gloria quarto
Absentatur equo, quamuis gradus ille negetur Emphatice laudis, in qua Natura priores
Sistit equos. Non iste tamen deiectus ab omni
Munere Nature queritur, sed gaudet in illa
Fortuna qua diues eum Natura beauit.
Glaucus ei color arridet, respergit eundem
Imber et irriguo ros compluit imbre iugalem.
Hoc speciale sibi retinet propriumque reseruat,
Quod celer ad potum non obliuiscitur escam.
Potibus indulget, pre cunctis solus ad esum
Currit et in potus deffectus supplet equorum.
Hunc genuit Tritonis equs iurisque paterni
Heredem statuens, sese descripsit in illo:
Nature Triton dans intersigna fauoris
Contulit hoc munus, donans cum munere mentem.