[332-368]

Aeris excurso spacio, quo nubila celi
Nocte sua texunt tenebras, quo pendula nubes
In se cogit aquas, quo grandinis ingruit imber,
Quo uenti certant, quo fulminis ira tumescit,
Ethera transgreditur Fronesis, quo gracia pacis
Summa uiget, quo grata quies, quo gracior aura
Cuncta fouet, quo cuncta silent, quo purior ether
Ridet et expellit fletum, quo nubilus aer
Ingemit et totus archano lumine floret.
Etheree lucis superatis tractibus, illa
Alcius ingreditur spacium, quo splendor et ignis
Iura tenent, lux grata micat, sed coniuga luci
Lucis blandicias retrahit uis ipsa caloris.
Hic rerum nouitas, rerum decus, unica rerum
Forma, decor mundi uisum demulcet euntis
Virginis et cantus species noua debriat aurem,
Sed parco tamen auditu sonituque minore
Concipit illa sonum, certa tamen imbibit aure,
Qualiter iste sonus cythare celestis obesis
Vocibus expirat, ubi lune spera remisso
Suspirat cantu, rauce sonat, immo sonando
Pene silet, languetque sonans, neruique iacentis
Inferius gerit illa uicem, cordamque minorem
Reddit et in cythara sedere uix illa meretur.
Hic uidet explicito uisu Prudencia lune
Detrimenta, uices, cursus, momenta, labores,
Quomodo iunctus ei Phebus depauperat illam
Luce, uel econtra Phebo furatur honorem
Luminis et populos fallaci nocte timere
Cogit et effigiem noctis sine nocte figurat;
Humores cur luna parit, cur equora lune
Detrimenta luunt uel eadem diuite gaudent;
Quid notet in luna lune nota quidue notando
Signet, nec tenuem possit delere lituram
Splendoris cumulus, dum fonti luminis instat
Parua lues, nec ei dignatur cedere, cum quo
Litigat et radio lucis magis umbra diescit.