[414-462]

Progreditur Fronesis, flammata palacia Martis
Ingrediens, stupet insultus irasque caloris
Quem parit ille locus qui, totus in igne uaporans,
Nil nouit nisi feruores ignisque procellas.
Non ibi luget hyems, non ueris gracia ridet,
Non tumet autompnus, sed tantum fulminat estas.
Imperat hic Mars igne calens, fecundus in ira,
Bella serens siciensque lites nostrique sititor
Sanguinis, excuciens pacem fedusque recidens,
Qui regni uiolare fidem, mutare potentes
Gaudet, flammantis uestitus crine comete,
Qui parat arma uiris, cogit sperare furentes,
Seminat insultus, parit iras, laxat amores.
Quid gerat interius facies docet ipsa, rubore
Predicat interni rabiem pestemque furoris;
Tabe sua uiciat comitem, sociumque planetam
Vel seuum seuire docet, uel forte benignum
Nequicia docet esse trucem leditque ueneno.
Cuius spera ruens tonantis more tonando
Clamat et altisonos resonat clamore boatus.
Alcius exclamat reliquis Syrena tonantis
Martis, sed cantus dulcedo remittitur ipsa
Tempestate soni langens, minuitque fauorem
Asperitas, uocisque rigor fert damna fauori.