LIBER QUINTUS

[1-39]

Lucis inoffense spacium fontemque nitoris,
Quo radiant stelle, quo certant fulgure multo
Astra poli propriumque diem sine fine perhennant,
Quo celi faciem depingunt sidera, uirgo
Exhilarata subit, hausto pro parte laboris
Pondere, letaturque poli perflata sereno.
In stellis ibi preradiant celoque fruuntur
Quos uel fama deos facto, uel fabula uerbo
Effinxit, retinentque sibi sine munere nomen.
Hic nouus Alcides celo summittitur, illic
Perseus ardentis gladio metit ora Meduse;
Illic ense carens, ensem mentitur Orion,
Sub pugne facie sine bello bella minatur
Emoniusque senex, archu dictante, sagitam
Excitat ad motum, nullo tamen illa uolatu
Effugit, aut monitus arcus euadit eundo.
Hic proles Ledea micat nec pignus amoris,
Quem prius in terris gessit, deponit in astris.
Vertitur in sidus, stellatus sidere fame,
Hic cuius dono medicine stella caducis
Illuxit, contra morbos dans arma salutis.
Ablatos redimit uultus et damna pudoris
Parrasis in celum translata; repensat eidem
Iupiter ablatum florem, pro flore pudoris
Eterno largitus ei florere nitore.
Preterea uariis stellis inscribitur aula
Celi, quas uario titulauit nomine quondam
Musa poetarum, ueri sub ymagine ludens.
Signorum duodena cohors prefulget in astris,
Ex quo fulgore nitens infraque relinquit
Stellarum uulgus reliquasque superuenit astro.
Hic ardet Cancer, urit Leo, Virgo resultat.
Equat Libra diem, crudescit Scorpius, alget
Chyron, Capra riget, diffunditur Vrna, madescunt
Pisces, exultat Aries, vexilla gerendo
Veris, preradiat Taurus Geminique Latones.
Hanc celi speciem Fronesis delibat ocellus,
Quam penetrare nequit uisus notamque requirit
Materiem tanteque stupet miracula lucis.