[273-295]

Hec mirata diu Fronesis multumque retractans
Singula, que uisus pregustat, freta sororum
Ducatu, summi regis conscendit in arcem
Qua residet rex ipse poli, qui cuncta cohercet
Legibus imperii, qui numine numina celi
Constringit, cuius nutu celestia nutant.
Hec igitur uicina Deo uix sustinet eius
Immortale iubar, ius magestatis inundans,
Expectat lumen, sed eam deffendit ab isto
Fulgure planicies speculi, quam uisibus offert
Illa suis, lucem speculo mediante retardans.
Tunc uirgo, genibus flexis et supplice uultu,
Submisse uocis modulo gestuque timentis
Supplicat eterno regi, uerbumque salutis
Prelibat, mixtaque tremunt formidine uerba.
Sed superum genitor, reddens sua iura saluti,
Erigit hanc et stare iubet motusque timoris
Sistere, ne terror animum uocemque retardet.
Erigitur mentemque regit, partimque retardat
Virgo metum, stat mens cum corpore, corporis equat
Mens erecta situm. Sic mens submissa resumit
Vires, erectam mentem sua uerba sequntur.
Exit in has uoces animus uerbumque redundat: