[228-260]

Assistens, Fronesis pluit omnia dona Sophye,
Non illas largitur opes que sepe potentum
Excecant animos et magestatis honorem
Inclinant, minuunt leges et iura retardant,
Sed pocius donat thesaurum mentis et omnes
Diuicias animi, quas qui semel accipit, ultra
Non eget, immo semel ditatus semper habundat,
Quarum rectus amor, possessio nobilis, usus
Vtilis, utilior largicio, fructus habundans.
Hec est gaza poli, celi thesaurus, inundans
Gracia que doctos ditat, que prodiga largos
Vult possessores et dedignatur auaros.
Clausa perit, diffusa redit; nisi publica fiat,
Labitur et multas uires adquirit eundo.
Non istas depascit opes rubigo, nec ignis
Deuorat, aut furis minuit subreptio, mergit
Naufragium, tollit predo, depauperat hostis.
Nec solum Fronesis confert sua dona, sed ultra
Procedit, iubet ancillas exponere quicquid
Possunt et quodam certamine fundere dona:
Gramatice doctrina prior precepta Sophye
Complet et in iuuenem descendit tota, nec in se
Fit minor, immo, magis crescens, grandescit in illo.
Omne quod ipsius discernit regula, canon
Precipit et dictat artis censura magistre,
In dotem iuuenis confert, ne uerba monetet
Citra gramaticam, ne uerbo barbarus erret.
Barbaries quam nulla notat, sic ergo loquendi
Recte scribendique uiam sectatur et artem
Assequitur, damnat uicium toleratque figuram,
Perfundensque uirum Pegasei nectare fontis,
Turba poetarum docet illum uerba ligare
Metris et dulci carmen depingere rithmo.