[63-130]

Fortune loca predicto signata paratu
Nobilitas festiua petit matremque salutat
Adueniens causamque uie perstringit eidem
Sub breuibus uerbis et matri supplicat, orans
Vt si quid presigne gerat dignumque fauore,
Quod deceat uirtutis opus, quod competat illi
Nature facto, non illud deneget illi.
Quod Natura creat, recreat noua gracia, formant
Mores, informat uirtus, prudencia ditat,
Preditat pietas, afflat decus, ornat honestas,
Exornat racio, species presignit et omnis
Virtutum cumulus eius concurrit in usum.
Hiis dictis, modico risu Fortuna seueros
Exhilarans uultus, hec nate uerba rependit:
"Actus Nature, uirtutis fabrica nostrum
Non deposcit opus; nostro non indiget actu
Tam celebris factura Dei quam singula ditant
Munera Nature, diuinaque uota beatam
Efficiunt, nulloque caret uirtutis honore.
Quid poterit casus ubi casu nulla reguntur?
Quid mea mobilitas ubi rem constancia seruat?
Quid leuitas ubi res stabilis? Quid mobile certa
Res ubi queque manet? Ferro non indiget aurum,
Non lumen tenebris; sic me non exigit actus
Nature, uirtutis opus, factura superni
Artificis nostreque manus non postulat usum.
Sed ne liuoris stimulus uideatur in istud
Deseuire bonum uel me suspendere fastus,
Dona feram; quecumque tamen sunt, illa negare
Nolo, ne donans pocius quam dona pudorem
Sustineat, donique nothe sint crimina danti.
Addam que mea sunt, si qua tamen aut mea dici
Aut me posse decet alii conferre, quod absit!
Vt dem, sed pocius ad tempus presto nec unquam
Vila dedi, nisi que pro uelle resumere possem.
Sed tamen hic nostros cognabor uincere lapsus
Et uires conferre mini; mutabo propinquas
Fraudes atque mei deponam tedia casus.
Me reddam stabilem, motum pro parte reddens,
Incipiam solers, sapiens discretaque, uerax
Et stabilis fieri, que stulta, improuida, mendax
Et preceps hucusque fui, mutabo priores
Excessus, nostrasque manus mirabor ad horam".
Arripit ancipites post hec Fortuna meatus
Et ceptum maturat iter. Comitatur euntem
Nobilitas sequiturque sue uestigia matris.
Ergo uiam superans incerto limite, gressu
Ambiguo, casu ductore, errore magistro,
Nature Fortuna domum perquirit et illam
Vix tandem forte uaga, preceps, mobilis, errans
Inuenit, aduentum cuius mirata stupescit
Curia. Sed quamuis habitus mutacio, uultus
Degener, inconstans gestus terrere uidentem
Posset et a recto stupidam diuertere mentem,
Non tamen illa metu nutat, sed uisa parumper
Miratur nec mentis abest constancia firme.
Ergo Nobilitas dotes et munera profert,
Fortuna dictante modum, iuuenemque beatum
Nature dono, uirtutis munere, dote
Electi, nulla peccati labe iacentem
Afflat honore suo; tamen huius dona minore
Luce micant donis adiuncta prioribus, immo
Vix aliquid splendoris habent, dum luce premuntur
Maiore: sic flamma minor uicina camino
Languescit, sic stella latet contermina Phebo.
Confertur tamen ad laudem titulumque fauoris
Nobilitas augusta, genus presigne, parentes
Ingenui, libertas libera, nobilis ortus.