[172-217]

Postquam turba furens, gens dissona, concio discors,
Plebs dispar, populus deformis sedibus illis
Insedit, dum murmur adhuc percurreret aures,
Dans tumidas uoces et uerba loquencia fastus,
Allecto prorumpit in hec: "Que iura, quis ordo,
Quis modus, unde quies, que tanta licencia pacis
Vt nostras Natura uelit proscribere leges
Et mundum seruire sibi, dampnare nocentes,
Et iustos seruare uelit, cum nostra potestas
Eius preueniat uires, nostroque senatu
Plebescat Natura minor, totiensque subacta
Legibus imperii nostri, mutare ualebit
Amplius et nostris subducere colla cathenis?
Proh pudor! incestus aberit, regnante pudore?
Languescet facinus mundum pietate regente
Cedet auaricia, si munera fundat ubique
Hostis auaricie? fraudis censura silebit,
Regna tenente fide? feret ira silencia pacis?
Ius nostrum pax subripiet, quod tempore tanto
Deffendens nobis prescriptio uendicat, usus
Confert et iusto titulo collata tuetur?
Sed pudeat nos iura sequi, quas uiuere iuste
Non decet, aut precibus uti. Pro legibus ergo
Sumende uires, uis pro uirtute feratur.
Nos pro iure decet assumere robur et armis
Res dictare nouas et sanguine scribere leges.
In nos maturas euo bellique potentes,
In numero plures, maiores uiribus, unum
Expertem belli puerum, uirtute minorem
Armauit Natura parens: sic seuit in ursum
Hinnulus, in quercus armatur uirgula, uallis
In montes, lepus in catulos, in tigrida damme.
Si forti fortem clauoque retundere clauum
Vellemus, numquid uni concludere posset
E nostris unus, primo quem fouit ab euo
Thesiphone, quem lacte suo potauit Herinis?
Numquid Silla nouus, alter Nero uincere posset
Leges, antiquos rursus renouare furores
Rufinus, Katelina nouus peruertere mundum?
Sed melius gens nostra simul collecta nouellos
Nature teret insultus fastusque recentes
Demittet, ueteri reddens elata ruine.
Ergo pari strepitu, concordi Marte, furore
Equali lites et bella geramus in illum
Qui solus, puer et belli male conscius, in nos
Armatur cedrosque cupit delere murica".