[380-409]

Iam scelerum superata cohors in regna silenter
Arma refert, et se uictam miratur, et illud
Quod patitur uix esse putat. Non creditur illi
Quod uidet, et Stigias fugit indignata sub umbras.
Pugna cadit, cedit iuueni Victoria, surgit
Virtus, succumbit Vicium, Natura triumphat,
Regnat Amor, nusquam Discordia, Fedus ubique.
Nam regnum mundi legum moderatur habenis
Ille beatus homo, quem non lasciuia frangit,
Non superat fastus, facinus non inquinat, urget
Luxurie stimulus, fraudis non inficit error.
In terris iam castra locant et regna merentur
Virtutes mundumque regunt, nec iam magis illis
Astra placent sedesque poli quam terrenus orbis.
Iam celo contendit humus, jam terra nitorem
Induit ethereum, jam terram uestit Olimpus.
Nec iam corrigitur rastro, nec uomere campus
Leditur, aut curui deplorat uulnus aratri,
Vt tellus auido, quamuis inuita, colono
Pareat, et semen multo cum fenore reddat.
Non arbor cultrum querit, non uinea falcem,
Sed fructus dat sponte nouos et uota coloni
Fertilitate premit. Spes uincitur ubere fructu,
Gratis poma parit arbor, uitisque racemos,
Et sine se natas miratur pampinus uuas.
E tunicis egressa suis rosa purpurat ortos,
Nec spinam matrem redolet, sed sponte creata
Pullulat, atque nouos sine semine prodit in ortus.
Sic flores alii rident uarioque colore
Depingit terram florum primeua iuuentus.