[483-510]

Auri nobilitas, auro decoctior omni,
Vixque suum dignata genus speciemque fateri,
In speculi transit speciem, que tercia rerum
Vmbras mentiri nescit, sed singula monstrat
Cercius et specie meliori cuncta figurat.
Hie rerum fontem, mundi genus, orbis ydeam,
Exemplar, speciem, causam, primordia, finem
Conspicit et certis metitur singula metis:
Qua racione, quibus causis, cur, quomodo, quando
Instabilis, genitus, fluitans, mutabilis iste
Mundus ab ingenito, stabili certoque figuram,
Esse, statum, speciem, uitam contraxit et ortum;
Quomodo terrestrem formam celestis ydea
Gignit et in nostram sobolem transcribit abissum,
Mittit in exilium formas quas destinet orbi,
A patre degenerat proles faciemque paternam
Exuit antiqui uultus oblita parentis;
Qualiter in mundo fantasma resultat ydee,
Cuius inoffensus splendor sentitur in umbra;
Qualiter a fonte formarum riuus aberrans
Ingenitum perdit subiecti labe nitorem;
Quid cogat fatum, quia casu deffluat aut quid
Arbitrii possit medio librata potestas.
Se totam Racio speculis expendit in istis,
Sed magis ad presens uisus indulget habenis,
Mentem sollicitat, animum diffundit, ut intus
Hauriat a speculis aliquid racione probatum,
Quod digne ferri tantas mereatur ad aures.