[225-271]

Hanc artis gerit effigiem pars unica uestis,
Sed tamen artificum loquitur pars altera formas.
Illic rethoricam sibi solus Marcus adoptat,
Immo parit, quare Cyceronis filla dici
Ars merito poterit, quam gignit Tullius, a quo
Ars ortum ducens censeri Tullia posset.
Illic multiplici presignit carmina flore
Sermonisque notas Ennodius effricat omnes.
Quintilianus adest quadam sub imagine ueri
Causarum uelans umbras, litesque nouellas
Fingit et in litem cogit sine lite uenire.
Symacus in uerbis parcus sed mente profundus,
Prodigus in sensu, uerbis angustus, habundans
Mente, sed ore minor, fructu, non fronde beatus,
Sensus diuicias uerbi breuitate coartat.
Illic Sydonii trabeatus sermo refulgens
Sydere multiplici splendet gemmisque colorum
Lucet et in dictis depictus pauo resultat.
Nunc tenuem gracili meditatus harundine musam,
Nec tamen exanguis sermo ieiunia luget,
Nunc medium, nec in ima ruens, nec in ardua turgens,
Nunc tonat altiloquis describens seria uerbis,
Nunc tamen inflato tumidus crepat ille boatu.
Hoc cultu festiua suam non detrahit artem
Virgo, sed in cultus eius factura redundat.
Gemmis stellatam speciem themonis inignit,
Argento sparsim themonem uestit et ipsi
Ligni materie, que pollet honore minori,
Extremus succurrit honor redimitque minorem.
Ligni primeuos ortus omnesque querelas
Splendor adoptiuus sepelit lignique uetustas
Exulat et primos sic obliuiscitur ortus.
Ergo themonem gemmarum sydus inaurat,
Immo diem uerum reddit lux ista diesque
Materialis hebet, nam lux natiua diei
Lumen adoptiuum tantum miratur adorans.
A simili uariis inscribit floribus axem
Virgo, flore nouo cogens iuuenescere ferrum;
Et quamuis ferrum soleat torpere rigore
Frigoris et brume soleat redolere pruinam,
Hoc hyemem nescit, frigus natale relinquens,
Vsurpatque sibi risus et gaudia ueris
Et faciem prati pretendit ymagine florum.
Dum sic themonem gemmis et floribus axem
Exhilarat uirgo, cumulum largita decoris,
Pingentis calamo cedit tuba, dat loca celti
Cornu, sicque duo sumunt sibi iura duorum.