[131-146]

Dum Fortuna parat alias apponere dotes,
Assistit danti Racio, ne forte priorum
Munera fermentet unius munus et uno
Depereat uicio multarum gloria rerum.
Non sinit aduersis respergere prospera, mestis
Gaudia, Fortunam se fallere cogit et auffert
Hanc sibi, mendacem ueram facit esse, fidelem
Falsam, constantem fluidam cecamque uidentem
Reddit, et ad tempus cogit cessare uagantem.
Ergo suas largitur opes Fortuna nec ultra
Mensuram citraue sinit decurrere donum
Fortune Racio, sed opes metitur et omnes
Librat diuicias, ne si nimis effluat harum
Alueus, in preceps mentem deducat et illam
Mergat opum torens, animum declinet in usus
Illicitos mentisque suos effeminet actus.