[213-309]

"Si mea iura, meas leges, mea federa mundus
Olim seruasset uel adhuc seruaret amoris
Vincula, non tantis gemeret sub cladibus orbis;
Non cenam fratrum, non cene flesset abusum
Phebus et errantis Nature crimina lugens,
Noctis abusiue tenebras legasset in orbem.
Non rex thebanus, Pollinicis frater et hostis,
Exutus fratrem, sese mutasset in hostem.
Non Progne commenta dolos, exuta parentem,
Pro pietate scelus redolens, pro matre nouercam,
In sua degenerem uertisset uiscera dextram,
Nec furor armasset contra sua uiscera matrem.
Troie nobilitas, Troie decus, inclita Troie
Fama uireret adhuc nec laudis flore careret.
Non auri potum siciens, non hebrius auro
Aurum potasset Crassus, male potus in auro.
Non olim ciuile nefas, non Cesaris arma,
Non pueri regis animum, non federa regni,
Non mortis seruile genus seruosque probasset
Magnus et exanimis, truncatus, nudus honore
Funeris, in nuda solus iacuisset harena.
Post tantos belli strepitus, post funera Martis,
Post gladii furias, post tot discrimina Cesar
Non fraudes pugnamque stili sensisset inhertem.
Cesaris insultus, belli momenta, furorem
Fortune casusque uices Antonius olim
De facili posset uitasse, nec uxor, adoptans
Mammis serpentes, colubros lactasset et ipsos
Vberibus portans, portasset in ubere mortem.
Ni stabili nexu, concordi federe, pace
Perpetua uicibusque meis elementa ligassem,
Intestinus adhuc strepitus primordia rerum
Dissona concuteret germanaque bella mouerent;
Officiis excepta suis, ignara meatus,
Scabra situ, confusa locis, permixta figuris,
Fortuitis agitata modis, elementa iacerent.
Et nisi sponte meis obnoxia legibus essent
Astra poli, celique uices, septemque planete
Ordine, pace, fide, numero nexuque ligati,
Omnia fortuitis ruerent incerta minis.
Ni mea corporibus animas iunctura ligasset,
Dedignans habitare casas, ergastula carnis,
Spiritus egrediens proprios remearet in ortus.
Hec probat, hec fatur, hec disputat, edocet, instat.
Ostendit Racio quod nil seruatur in esse
Quod seruare meas leges et iura recuset.
Nos ergo liget unus amor, liget una uoluntas,
Vnum uelle liget, liget unum nolle sorores.
Cetera si normam pacis seruare tenentur,
Nos magis ad quarum nutum disponitur orbis,
Quas penes arbitrium ius est et regula mundi.
Quis nexus, quis uerus amor, quod fedus amoris,
Que pietas, que pura fides, que linea recti
In rebus reliquis saltern uestigia pacis
Seruabit? Si nostra manet concordia discors,
Defiluet in membra capitis iactura dolentis,
Deffluet in ramos vicium radicis amare,
Deffluet in riuos tabes cognata fluento.
Quis lune splendor, si solis lumen oberret?
Quis riui fluctus, si copia fluminis aret?
Quis grani fructus, si torpens languet arista?
Si nostram pacem discordia dissuit, immo
Rumpit, nostra perit uirtus, nam stare negatur,
Occasum paciens, in se diuisa potestas.
Cum nobis donet consensus robur adultum,
Dissensus noster uires exhauriet istas:
Effectus medicina suos diuisa recusat;
Quem sibi distribuunt riui minus amnis inundat,
Vel diuisa minus candescit flamma camini;
Acrior insultus uiciorum pugnaque maior
Nobis incumbet, si nos diuiserit error;
Postquam cementi rumpit discordia muros,
Hostili pugne muros exponit inhermes;
Acrius insultat sevitque profundius ensis,
Conserte partes ubi nulla repagula donant
Nec series harum conserta recalcitrat ensi;
Acrius in uolucrem Iouialis fulminat ales,
Cum plebem uolucrum uenientis disgregat horor;
Vberius torrens effunditur, obice nullo
Deffendente uiam fluuioque negante meatum.
Ergo Concordes uotum curramus in unum:
Quod Natura petit, Racio commendat, Honestas
Approbat, immo cupit, Pietas deposcit et instat.
Nec Fronesis sola, distans, contraria, discors
Nos omnes pacis conformi lege iugatas
Diuidet in partes ut amoris uincla relaxet,
Sed pocius constans, congaudens, consona, concors,
In nostram mentem ueniet nec uicta labore
Cedere credatur citra preludia lucte,
Vel tumido flatu perflare superbia mentem,
Vel sibi liuor edax animi mordere recessus.
An que sola solet bona poscere, sola recidet
Hoc commune bonum, nostrum decus, utile uotum,
Nos omnes que sola libens et sponte mouere
In tantum deberet opus tantumque fauorem,
Si flamata minus torperet nostra uoluntas
Nec tantum uellet animus conscendere noster?"