[325-362]

Caute, prudentes, pulcre similesque puelle
Septem, que uultum sub septem uultibus unum
Reddunt, quas facies, genus, etas, forma, potestas
Vna tenet, tenet una fides, tenet una uoluntas,
Assistunt Fronesi, Fronesis decreta sequntur,
Eius in obsequio semper feruere parate.
Tot dotes in eas effundunt dona Sophye
Quod sese totam Prudencia fundit in illas,
Se partitur eis, sibi thesaurizat in illis.
Sic diuisa tamen manet integra, sparsaque tandem
Colligitur, diffusa redit cum fenore multo.
Delegans uultus in eam mentisque latebras,
In uultu uelud in speculo chorus iste sororum
Conspicit, attendit, discit, notat atque docetur
Quicquid carta tenet, quicquid mens concipit, audet
Lingua loqui tantamque bibit sine fine sophiam,
Quid manus artificis, pictoris gracia, fabri
Dextera, scultoris solers industria possit:
Vt Zeuxis pingit chorus hie, ut Milo figurat,
Vt Fabius loquitur, ut Tullius ipse perorat,
Vt Samius sentit, sapit ut Plato, querit ut Hermes,
Diuidit ut Socrates, ut Zeno colligit, instat
Vt Brisso, studet ut Crisias, speculatur ut Argus,
Temporis excursus ut Cesar cogit, ut Athlas
Sydera perquirit, ut Zetus pondera librat,
Tanquam Crisippus numerat, metitur ut alter
Euclides, canit ut Phebus, cytharizat ut Orpheus,
Circinat ut Perdrix, ut Dedalus erigit arces,
Fabricat ut Cyclops, ut Lennius arma monetat,
Instruit ut Seneca, blanditur ut Appius, urget
Vt Chato, succendit ut Curio, uelat ut alter
Perseus, ut Crassus simulans, ut Iulius alter
Dissimulans, ut Soldius implicat, explicat idem
Vt Naso, uernat ut Stacius, ut Maro dictat,
Concipit, exponit, imitatur, gestat, adimplet
Mercurii sensus, nostri Demostenis iras,
Ouidii flumen, Lucani fulmen, abyssum
Virgilii, morsus Satyre, Solonis asylum.