Caput

 1 6 |         non protinus tibi potest dicere: Si lumen quod in te est,
 2 6 |          quibus visus es aliquid dicere, suspicione et culpa non
 3 7 |        sicut enim incongruum est dicere, quod possit Filius videre
 4 8 |        ludens beato Papae Damaso dicere: Facite me Romanae urbis
 5 10|          sit fides, non est meum dicere. Puto quod nec ipse audeas
 6 11|           nec erubuisti in os ei dicere, quod volens et de industria
 7 11|          qui de tanto viro audet dicere, loquente illo ad populum
 8 13|    tempore de cunctis dogmatibus dicere. Verum quid hoc est? aliud
 9 13|        multa paucis verbis posse dicere. Hoc quoque intelligi datur,
10 20|    corpus animasset, ex tunc eam dicere animam nuncupatam, quae
11 21| praedicant, illud magis debueras dicere, quod omnes quaerimus, non
12 22|          Qui ergo de anima semel dicere coeperas, et de re tanta
13 22|        quae contra haec soleatis dicere, et adulteria nobis atque
14 25|         simplices et philosarcas dicere, quod eadem ossa, et sanguis,
15 25|         esse, qui ista credamus, dicere nos quod et comedendum nobis
16 25|   innocentes et rusticos asserit dicere. «Haereticos vero, in quorum
17 25|  tribuere animae, frustraque nos dicere ad exemplum Domini resurrecturos,
18 27|  scilicet ut nos rudes carnem te dicere putaremus in corpore, et
19 34|         Quale est autem, idcirco dicere Dominum post resurrectionem
20 34|          Numquid iuxta Marcionem dicere possumus, quod ideo nativitas
21 37|         quam de nostris iniuriis dicere. Si peccaverit homo in hominem,
22 38|         verbo, deicolam possumus dicere. Iste est homo divinae intelligentiae;
23 40|          potest tibi adversarius dicere: Non est ordinationis causa,