Caput

 1 2 |        verbis meis meum sensum loquitur? Quam ille simplicitatem
 2 2 |      et circumspecte et timide loquitur, suspicionem mihi facit
 3 7 |         Et primum de libro ubi loquitur: sicut enim incongruum est
 4 7 |       consolationem suam anima loquitur in Psalmis: Priusquam humiliarer,
 5 8 |    salutem tuam, et his verbis loquitur: Praesta mihi et tibi ut
 6 10|        Dei magis miratur, quam loquitur 16Ubi Isaias Virginis demonstrator,
 7 13| provocavit? Sed et hic ambigue loquitur: potest enim fieri, ut quae
 8 30|      Christum de resurrectione loquitur. Vult verba sua in perpetuum
 9 33|        implebitur quod Dominus loquitur per Prophetam: Populus meus,
10 39|      Ludione an episcopus haec loquitur? Pone verum esse quod dicis,
11 43|      exordio suo de Pauliniano loquitur? Est aliquid post exordium,