9. Obiicitur tibi, quod magister tuus, quem catholicum vocas, quem defendis obnixe, dixerit: «Filius non videt Patrem; et Filium non videt Spiritus sanctus: Et tu mihi dicis: Invisibilis Pater, invisibilis Filius, invisibilis Spiritus sanctus:» quasi non et Angeli et Cherubim et Seraphim, secundum naturam suam oculis nostris invisibiles sint? Certe David etiam de aspectu coelorum dubitans: Videbo, inquit, coelos, opera digitorum tuorum ¹⁴Videbo, non video. Videbo, quando facie revelata gloriam Domini fuero contemplatus: nunc autem ex parte videmus, et ex parte cognoscimus ¹⁵Quaeritur an Patrem videat Filius: et tu dicis: «Invisibilis Pater est.» Deliberatur an Filium videat Spiritus sanctus: et tu respondes, «Invisibilis est Filius.» Versatur in causa, an se invicem Trinitas videat, humanae aures tantam blasphemiam ferre non sustinent: et tu dicis, «Invisibilis Trinitas est.» In laudes caeteras evagaris: peroras in his, quae nullus inquirit. Auditorem aliorsum trahis, ut quod quaerimus, non loquaris. Verum haec ex superfluo dicta sint. Donamus tibi, ut non sis Arianus: immo plus, ut numquam fueris. Concedimus, ut in expositione primi capituli, adversum te nulla suspicio sit, et totum pure, totum simpliciter sis locutus, eadem simplicitate et nos tecum loquimur. Num papa Epiphanius accusavit te, quod Arianus esses? Num Eunomi, aut Aerii tibi impegit haeresim? Hoc per totam Epistolam quaeritur quod Origenis dogmatum sequaris errores, et quosdam habeas huius haereseos socios. Cur aliud interrogatus, respondes aliud, et quasi cum stultis loquaris dissimulatis criminibus, quae in litteris continentur, replicas quid in Ecclesia praesenti Epiphanio dixeris? Confessionem fidei postularis, et disertissimos tractatus tuos nolentibus ingeris? quaeso, lector, ut memor tribunalis Domini, et de iudicio tuo te intelligens iudicandum, nec mihi, nec adversario faveas, neve personas loquentium, sed causam consideres. Dicamus ergo quod coepimus.